Przerwany koncert Palmer Diana

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Nie zrobię ci krzywdy szepnął, pochylającsię znowu nad nią. Rozepnij mi koszulę. Powolirozsuwał palcami jej uda, obserwując jednocześnie,jak na jej twarzy przyzwolenie miesza się zestrachem przed nieznanym. Chcę cię pieścić szepnął. Ale nie musimy tego robić do końca. Nie rozumiem.130 PRZERWANY KONCERTZamknął jej wystraszone oczy pocałunkiem. Wszystkiego cię nauczę.Prędzej czy pózniejzostanę twoim kochankiem, więc nie ma na coczekać.Kochanie, zdejmij mi koszulę poprosił,szepcząc jej do ucha. Chcę poczuć na sobie twojeciało.Nie śniło jej się nawet, że mężczyzna może w tensposób rozmawiać z kobietą, ale te słowa niewiary-godnie podziałały na jej wyobraznię.Krzyknęłacicho, walcząc z guzikami, a następnie wygięła się,przyciągając go zdrową ręką do siebie i opadającwraz z nim.Ethan jęknął.Oto wszystkie jego marzenia sta-wały się rzeczywistością.To jego Arabella! Cowięcej, jego Arabella go pożąda!Chwycił ją za rękę, przykładając ją do swojegobrzucha.Leżał i czekał niecierpliwie na jej ruch. Nie mogę zaprotestowała histerycznie. Możesz, kochanie powiedział spokojnie. Dotykaj mnie tak jak teraz. Otworzył jejzaciśniętą dłoń, układając ją płasko na swoim ciele. Arabello.Arabello, nie odpychaj mnie. Drżą-cymi palcami prowadził jej dłoń. Nie uciekaj. Głośno wciągnął powietrze do płuc.W jej oczach wyczytał zdumienie i lęk.Pozwoliłjej patrzeć, delektując się jej dotykiem, zakazanąprzyjemnością, którą dawały mu te smukłe palce.Bardzo chciał jej powiedzieć, ile to dla niegoznaczy, co przy tym czuje, lecz nie znajdował słów.Diana Palmer 131Raptowne, niezapowiedziane skrzypnięcie drzwisypialni zmroziło ich. O ?oj Boże! Miriam nie kryła oburzenia.Cofnęła się natychmiast, trzaskając drzwiami.Doich uszu dotarły jej wściekłe okrzyki i stukotobcasów na drewnianej podłodze w holu.Ethan z głośnym westchnieniem opadł na plecy,a Arabella usiadła, zapominając o nagości.Spoj-rzała na niego. Dobrze się czujesz? spytała z wahaniem. Niezupełnie wykrztusił przez ściśnięte gard-ło.Uśmiechnął się pomimo bolesnego uczucianiespełnienia. Ale ten ból jest nieziemsko cu-downy.Marszcząc czoło, Arabella zasłoniła się koszulą. Nie rozumiem. Była bardzo speszona.Roześmiał się już bez przymusu.Tę tajemnicęzatrzyma dla siebie. To dobrze, że nie rozumiesz.Jeszcze niemusisz. Leżał z otwartymi ustami, aż złapałoddech, a ból z wolna ustąpił.Omiatał wzrokiem jejtwarz i całe ciało. Miriam nas widziała stwierdziła zmieszana. O to nam chodziło, zapomniałaś? No tak, ale. Zaczerwieniła się i odwróciławzrok.Usiadł, przeciągnął się leniwie, po czym ujął jejzaróżowioną twarz w dłonie i obsypał delikatnymipocałunkami.132 PRZERWANY KONCERT Kobiety dotykają w ten sposób swoich męż-czyzn od początku świata oznajmił szeptem,patrząc na jej zamknięte powieki. Założę się, żejeszcze w szkole większość twoich koleżanek od-dawała się tej przyjemności, nie wyłączając Mary. Ona nigdy. Czemu nie? Mogła być zakochana. Spojrzałw jej strapioną twarz. Arabello, seks to nie grzech.Zwłaszcza jeżeli bardzo ci zależy na drugiej osobie,jeżeli jest ci droga.W ten sposób daje się wyrazswoim uczuciom. Mam tyle zahamowań. zaczęła.Pogładził jej wilgotne, zburzone włosy. Ty masz zasady.Rozumiem to i szanuję.Niezamierzam cię uwieść w moim własnym łóżku,jeżeli właśnie tego się obawiasz. Iskierka humoruzabłysła w jego oczach.Czuł, że rozpiera go energiajak nigdy dotąd, że mógłby przesuwać �ory.Zmys-łowo musnął wargami czubek jej nosa. Będziemysię kochać do samego końca dopiero w noc poślub-ną oznajmił.Podniosła na niego osłupiały wzrok. Słucham? Teraz już musimy się pobrać.Nie mamywyjścia rzekł. Miriam nie wyjedzie stąd, nawetgdybyś miała tu spędzać wszystkie noce, żeby jąodstraszyć.Ta kobieta nie przyjmuje do wiadomo-ści przegranej.Wbiła sobie do głowy, że tu wróci,i myśli, że uda się jej mnie do tego zmusić.Diana Palmer 133 Powinna się dobrze zastanowić. To nie jest takie proste.Ona uważa, że maprzewagę mruknął.Przeniósł spojrzenie na jejdłoń kurczowo zaciśniętą na koszuli. Puść to.Uwielbiam na ciebie patrzeć. Ethan!Zaśmiał się. Przecież to lubisz, nie udawaj! Przez lataprzekonywano mnie, że nie jestem mężczyzną, więcmusisz mi wybaczyć tę odrobinę arogancji.Właśniesię czegoś o sobie dowiedziałem. Czego? spytała zaintrygowana. %7łe nie jestem impotentem.Zabrzmiało to jak najzwyczajniejsze stwierdze-nie.Arabella starała się zebrać myśli.Czy toznaczy, że mężczyzna nie może.? Wytrzeszczyłaoczy. Czy właśnie o to chodziło Miriam? Brawo! %7ładnymi wymyślnymi sztuczkami niebyła w stanie mnie podniecić.I dlatego bez wiel-kiego żalu pozwoliłem jej odejść [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne