[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niezwykle ważną rolę ma również poziom badawczy który jest podstawą do planowania działań przeciwdziałających uzależnieniom.Funkcje badawcze w Polsce pełni Krajowe Centrum Informacji o Narkotykach i Narkomanii działające w strukturach Krajowego Biura.Biuro dąży do stałego monitorowania sytuacji epidemiologicznej w Polsce w zakresie narkotyków, reakcji społecznych na problem, a przede wszystkim działań z zakresu profilaktyki, lecznictwa, rehabilitacji i redukcji szkód.Wyniki badań dostarczą podstaw do doskonalenia narodowej strategii zapobiegania narkomanii oraz przesłanek do oceny jej skuteczności.Możliwość porównania trendów w różnych województwach i miastach a także porównań międzynarodowych pozwala lepiej zrozumieć procesy zachodzące na scenie narkotykowej i na polu przeciwdziałania zjawisku, a także tworzy podstawy do lepszej koordynacji tak w skali kraju jak i kontynentu.Podstawowe zadania Krajowego Centrum Informacji o Narkotykach i Narkomanii:lZbieranie i opracowywanie danych epidemiologicznych,llTworzenie i aktualizacja bazy danych w zakresie badań epidemiologicznych,llPrzechowywanie i udostępnianie danych z zakresu profilaktyki, ograniczania szkód, lecznictwa i rehabilitacji, epidemiologii oraz postaw społecznych wobec narkotyków i narkomanii,llTworzenie i aktualizacja baz danych o placówkach i zadaniach dotowanych przez Krajowe Biuro ds.Przeciwdziałania Narkomanii,llPrzygotowywanie i wdrażanie schematów ewaluacyjnych dla zadań zleconych do realizacji przez Krajowe Biuro ds.Przeciwdziałania Narkomanii,llDostarczanie danych przydatnych do ewaluacji polityki wobec narkomanii, a także do kształtowania strategii reagowania na problem narkomanii,llSprawozdawanie do organizacji międzynarodowych, z którymi współpracuje Krajowe Biuro ds.Przeciwdziałania Narkomanii: Programu Kontroli Narkotyków Organizacji Narodów Zjednoczonych (UNDCP), Światowej Organizacji Zdrowia (WHO).l4.3.2.Leczenie i rehabilitacja:Dział rehabilitacji należący do Krajowego Biura ds.Przeciwdziałania Narkomanii kształtuje politykę w zakresie rehabilitacji osób uzależnionych na poziomie:linterwencjilldetoksykacjillrehabilitacjillreadaptacjillredukcji szkódlZadania z pierwszych trzech poziomów spełniają publiczne i niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej przyjmujące formy poradni ambulatoryjnych i stacjonarnych ośrodków rehabilitacji narkomanów.Biuro kształtuje politykę zlecając zadania państwowe tym zakładom, poprzez zakup świadczeń i usług zdrowotnych, które wzbogacają ofertę leczniczą poprzez np.bardzo potrzebną terapię dla rodzin narkomanów, lub specjalistyczne działania kierowane do osób z podwójną diagnozą.Wykup części świadczeń pomaga zapewnić pełną, bezpłatną dostępność do leczenia osobom uzależnionym, gwarantowaną przez Ustawę o przeciwdziałaniu narkomanii w sytuacji gdy znaczna część z nich nie posiada ubezpieczenia zdrowotnego.Przedmiotem szczególnych starań Biura jest zapewnienie dostępności zarówno różnych form leczenia, rehabilitacji jak i wsparcia psychicznego udzielanego rodzinom narkomanów.W dziedzinie readaptacji Krajowe Biuro ds.Przeciwdziałania Narkomanii ściśle współpracuje z organizacjami pozarządowymi, które prowadzą mieszkania adaptacyjne i hostele dla osób kończących program rehabilitacyjny.Dotyczy to także programów redukcji szkód zdrowotnych kierowanych do osób, które znajdują się poza sferą oddziaływania służby zdrowia.Są to zwykle ludzie odrzuceni przez rodzinę, często nosiciele HIV lub chorzy na inne choroby zakaźne.Zajmują się nimi tzw."street workerzy" , czyli uliczni pracownicy socjalni, którzy prowadzą wymianę lub rozdawnictwo igieł i strzykawek, rozdawnictwo prezerwatyw, edukację na temat bezpiecznych zachowań związanych z iniekcyjnym przyjmowaniem narkotyków.Wymieniając sprzęt w miejscach spotkań narkomanów spowalnia się ich degradację zdrowotną i jednocześnie zapobiega rozszerzaniu się chorób zakaźnych.Jak wcześniej wspominałem największym zagrożeniem jest uzależnienie od opiatów i tym problemem zajmują się głównie ośrodki redukujące skutki narkomanii.Leczenie (detoksykacja) powinno odbywać się w szpitalu.Pobyt na oddziale detoksykacyjnym powinien trwać ok.3 tyg., potem pacjent powinien przejść leczenie rehabilitacyjno-readaptacyjne w ośrodkach psychiatrycznych lub MONAR-owskich.Pomyślnie zakończony okres rehabilitacji powinien zakończyć się podjęciem pracy lub nauki, nie wcześniej jednak niż po około roku pobytu w takim ośrodku.Skuteczność tego leczenia wynosi ok.20 %.Zgony wśród narkomanów używających opiatów, a szczególnie heroiny są nieporównywalnie większe aniżeli w przypadku innych uzależnień narkotykowych.Przypadki śmierci w tej grupie wynikają najczęściej z: * niebezpieczeństw związanych z bezpośrednim działaniem opiatów na organizm;* schorzeń wynikających z przyjmowania narkotyku drogą iniekcji (a jest to najbardziej rozpowszechniony sposób zażywania heroiny) za pomocą niesterylnej igły i strzykawki;* trybu i warunków życia osób silnie uzależnionych;Nagłe zgony, z powodu przedawkowania stanowią około połowy zgonów w grupie uzależnionych od opiatów.Związane są one najczęściej z obrzękiem płuc lub ostrą niewydolnością oddechową.Zaburzenia wywołane przez opiaty są często przyczyną niewydolności krążenia.Opiaty zmniejszają aktywność ośrodka kaszlu, co grozi zachłyśnięciem. Drugi rodzaj przyczyn zgonów, dał osobie znać szczególnie w ostatnich latach.Zwyczaj korzystania przez wielu narkomanów ze wspólnej igły i strzykawki spowodował, że narkomani szczególnie heroinowi stali się grupą zwiększonego ryzyka zakażeń wirusem HIV, który prowadzi do zachorowań na AIDS, w wyniku czego dochodzi często do śmierci. Również i inne zakażenia, na przykład wirusem zapalenia wątroby typu B i typu C pojawiają się szczególnie wśród konsumentów heroiny przyjmowanej za pomocą iniekcji.Wirusy te są o wiele bardziej odporne i trwałe niż wirus HIV, a także łatwiej dochodzi do zakażenia.Wielokrotne używanie tej samej igły i strzykawki oraz niehigieniczne warunki, w których przygotowywany jest narkotyk do wstrzyknięcia stanowią w konsekwencji ryzyko powikłań o charakterze bakteryjnym, prowadząc do powstawania ropni i ropowic.Stany te kończą się nierzadko amputacją kończyn i kalectwem.Odrębnym, ale jakże istotnym problemem, będącym niekiedy przyczyną śmierci osób uzależnionych od opiatów (szczególnie w przypadku użytkowników heroiny) są zanieczyszczenia znajdujące się w sprzedawanym nielegalnie narkotyku. Leczenie zatrucia powinno mieć miejsce w szpitalu w ramach Oddziału Intensywnej Terapii.Najczęściej w stanie zagrożenia życia podaje się antidotum w postaci naloksonu.Leczenie jest wyjątkowo trudne, nawet pokonanie okresu abstynencji nie powstrzymuje pacjenta przed powrotem do nałogu.Psychiczne uzależnienie, chęć ponownego przeżywania euforii, niewrażliwość na przyszłe przykre konsekwencje są ogromną siła napędową powrotu do nałogu.Dlatego najlepsze wyniki w leczeniu narkomanii dają programy terapeutyczne polegające na zapewnieniu choremu stałej fachowej opieki w zakładzie zamkniętym, utrzymywaniu go w bezustannym zajęciu przez długi okres, liczony nawet nie miesiącami, ale latami.W przezwyciężaniu okresu abstynencji stosowany jest wspomniany wcześniej program metadonowy, powodujący zamianę uzależnienia od opiatów na uzależnienie metadonowe [ Pobierz całość w formacie PDF ]