[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tomka nie było.Zaczęła wołać:- Tomku, wróć! Tomku!Nasłuchiwała, ale nikt nie odpowiedział.Cisza i pustka.Była sama.Usiadła, płakała i robiłasobie gorzkie wyrzuty, a\
dzieci znów zaczęły się schodzić-do szkoły.Musiała kryć swój ból iukoić złamane serce.Dz
wigała brzemię długiego, ponurego popołudnia, nie mając wśródobcych dzieci nikogo, z kim mogłaby podzielić się swym cierpieniem.NIEUSTRASZENI PIRACITomek kluczył zaułkami, a\
znalazł się w przyzwoitej odległości od szlaku, którym jegokoledzy wracali do szkoły, i ocię\
ałym krokiem ruszył w drogę.Dwa czy trzy razy przeszedł wbród strumień, ulegając rozpowszechnionemu wśród chłopców przesądowi, \
e przeprawa przezrzekę udaremnia pościg.W pół godziny póz
niej zniknął za willą pani Douglas na szczyciewzgórza Cardiff.Za jego plecami, daleko w dolinie majaczył budynek szkolny.Tomek wszedł wlas, przez gęstwinę przedarł się do środka i usiadł na mchu pod rozło\
ystym dębem.Najl\
ejszypowiew nie poruszał liści, w zabójczym \
arze południa zamarł nawet śpiew ptaków.Przyrodęogarnęło nieme odrętwienie, nie przerywane \
adnymi odgłosami: tylko od czasu do czasu zdaleka dobiegało stukanie dzięcioła, które pogłębiało jeszcze wra\
enie przejmującej ciszy ipustki.Dusza chłopca pogrą\
yła się w smutku, jego uczucia nastrojone były na tę samą nutęco otoczenie.Długo siedział i dumał oparłszy łokcie na kolanach, a dłońmi podtrzymującpodbródek.Uwa\
ał, \
e \
ycie jest, w najlepszym razie, jednym pasmem udręk i niewielebrakowało, a byłby zazdrościł Jimowi Hodgesowi, który przed paru dniami rozstał się z \
yciem.Myślał sobie, \
e dobrze i słodko byłoby le\
eć i śnić wiecznie, kiedy wiatr szepce w liściachdrzew, pieści trawy i kwiaty na grobie, a człowiek wolny jest na zawsze od trosk i smutków.Ba, gdyby tylko miał dobre świadectwo ze szkółki niedzielnej, chętnie by odszedł z tego światai skończył z tym wszystkim.Wez
my na przykład tę dziewczynę.Co on jej zrobił? Nic.Miałprzecie\
najuczciwsze w świecie zamiary, a ona postąpiła z nim jak z psem, jak z najgorszymkundlem.Kiedyś jeszcze tego po\
ałuje, ale wtedy będzie ju\
za póz
no.Ach gdyby tak mógł najakiś czas umrzeć!Ale prę\
ne młode serce nie da się ścisnąć na długo.Tomek zaczął pomału \
eglować kusprawom tego świata.Co by było, gdyby odwrócił się do niej piecami i zniknął w tajemniczysposób? Gdyby tak pojechał daleko, hen, daleko, w nieznane zamorskie kraje - i nigdy ju\
niewrócił? Jak by ona wówczas wyglądała? Znów przyszło mu na myśl, aby zostać klownem, alewnet napełniło go to niesmakiem.Płaskie dowcipy i pstre trykoty byłyby tylko zniewagą dlajego ducha, który uleciał w mgliste i szczęśliwe królestwo marzeń; Nie, zostanie \
ołnierzem ipo wielu latach wróci sterany trudami wojny i okryty chwałą.Albo jeszcze lepiej: pójdzie doIndian, będzie polował na bizony, kroczył po ście\
kach wojennych, wśród dzikich gór i przezniezmierzone bezdro\
ne prerie Dzikiego Zachodu, a\
kiedyś, kiedyś wróci jako wielki wódznaje\
ony orlimi piórami, okryty potwornym malowidłem wojennym.Pewnego gnuśnego rankawpadnie do szkółki niedzielnej z mro\
ącym krew w \
yłach okrzykiem wojennym na ustach, akolegom oczy na wierzch wyjdą z zazdrości.Albo nie, jest jeszcze coś wspanialszego.Zostaniepiratem! Otó\
to właśnie.Teraz jasno widział swą przyszłość w blasku nieopisanej chwały.Imię jego rozsławi się na cały świat i wszyscy będą przed nim dr\
eli.Opromieniony sławą, prułbędzie wzburzone morze na swym długim,, wąskim, pomalowanym na czarno \
aglowcu  DuchBurzy", z czarną banderą powiewającą na maszcie! A gdy ju\
stanie u szczytu sławy, zjawi siękiedyś niespodziewanie w swym rodzinnym miasteczku, brązowy, ogorzały od wichrówmorskich, i wkroczy dumnie do kościoła w czarnym aksamitnym kaftanie i takich samychspodniach, w wielkich butach z cholewkami, przepasany szkarłatną szarfą, z kawaleryjskimipistoletami za pasem, z pokrytym krwawą rdzą kordelasem u boku, w szerokim kapeluszu z,powiewającymi piórami, z rozwiniętą czarną chorągwią, na której widnieć będzie trupiaczaszka i skrzy\
owane piszczele - tak wejdzie i będzie pęczniał z dumy, słysząc szepty:  Tojest pirat Tomek Sawyer; Czarny Mściciel Hiszpańskich Wód!"Tak, postanowione.Wybrał swą drogę \
yciową.Ucieknie z domu i zacznie nowe \
ycie.Zrobito jutro rano.Trzeba więc natychmiast przygotować się do drogi, przede wszystkim - zebraćśrodki materialne.Podszedł do spróchniałego pnia i zaczął kopać pod nim swym scyzorykiemmarki Barlow.Wkrótce natrafił na drzewo, które wydało głuchy odgłos.Wło\
ył rękę do dołka izaintonował takie zaklęcie:Czego nie było - niech tu przybie\
y!Co tu le\
ało - niech sobie le\
y!Potem rozkopał rękąziemię; ukazała się sosnowa deszczułka.Wyciągnął ją i odkrył małą,zgrabną skrytkę z sosnowych deseczek.Le\
ała tam kula do gry [ Pobierz całość w formacie PDF ]