Krentz Jayne Ann Zrzšdzenie losu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tak przynajmniej słyszałem.- Ale dążenie do zwycięstwa to normalne zachowanie, prawda?- Tak.Choć właściwie różnie to bywa.Może się w tobie zakochał.Sama pomyśl: masz szansę zostaćtriumfatorką, której pąda do nóg zwycięzca.- E tam, mało prawdopodobne.Dzięki za karnet, Nick.Wracaj ratować Rapidoprojekt.- Ostatnio tylko temu się poświęcam.Hanna się rozłączyła.Wciąż czuła nieprzyjemny ucisk w brzuchu.Chciała wierzyć, że Ballantine i Nick myląsię co do motywów Gideona.Być może nie było dla niej przyszłości u boku Cage'a, lecz zależało jej na tym, byprzeszłość nie okazała się kłamstwem.I że ona sama została wykorzystana.Nie była w stanie zaakceptować naj gorszej możliwej interpretacji zachowania Gideona.Przypomniała sobiejego niepewność w sprawie Ballantine'a.Na dodatek prowokował ją do udzielania rad, choć wcale nie zamierzałsię do nich stosować.Niekiedy kochał się z nią niemal z desperacją, jakby pragriął zapomnieć o przeszłości iprzyszłości i chciał się skupić tylko na Hannie i chwili obecnej.Poza tym Uratował jej życie.Trudno posądzać onajgorsze niedawnego wybawcę.Hanna powróciła do dziennika ciotki.Pytanie o Drogiego Roddy' ego wciąż pozostawało bez odpowiedzi.Steve Decker znalazł w przepastnej lodówce Cage'a dwie butelki piwa Dos Equis i wraz ze szklankami zaniósłje nad basen.Szedł wzdłuż niego, patrząc, jak Cage cicho wślizguje się pod wodę i sunie do przeciwległegokrańca.Jak zawsze płynął miarowo, zdecydowanie.Na powierzchni wody tańczyły słoneczne refleksy, oślepiającobserwatora i maskując zanurzonego mężczyznę.Decker usiadł na krześle pod parasolem i poluzował krawat.Był upał, choć już minęła szósta po południu.Za kilka minut powinien ruszać do domu.%7łona będzie czekała zkolacją.- I co sądzisz, Steve? - Gideon bez trudu wydostał się z wody.- Miałeś okazję przeprowadzić analizę sytuacji?Decker wręczył pracodawcy szklankę piwa.Gideon rzucił ręcznik, którym się wycierał, i wypił potężny haust,a potem usiadł na drugim krześle.- Ta sprawa nie wymaga szczegółowej analizy, Gideon.W krótkim horyzoncie czasowym wycofanie się ztransakcji przejęcia Surbrook nie będzie nas dużo kosztowało.Problem stanowi perspektywa długoterminowa.- Chcesz powiedzieć, że ta sprawa położy się cieniem na reputacji Cage i Wspólnicy?- Jakkolwiek patrzeć, obserwatorzy zgodnie uznają naszą postawę za próbę uniknięcia konfrontacji.Ballantinenie przestanie nas atakować.Gideon z roztargnieniem pokiwał głową.Wypił następny łyk piwa i rozparł się wygodnie na krześle.Ponurymwzrokiem spoglądał na lśniącq powierzchnię basenu.- Odebranie Surbrook nie zrobi mu wielkiej krzywdy - mruknął.- Jeszcze jest na etapie, na którym mocodawcywybaczają przegrane bitwy.- Ale ty wspiąłeś się na następny szczebel.Ludzie spodziewają się, że będziesz wygrywał za każdym razem.Gideon sięgnął po zimną butelkę i przetoczył ją pomiędzy dłońmi.- Steve, jak myślisz, czy to możliwe, żeby kogoś znużyło wygrywanie?- Masz na myśli siebie? Nie.- Wydajesz się bardzo pewny siebie.- Pracuję z tobą od wielu lat.Nie chciałbym widzieć, jak zaczynasz przegrywać.Byłbyś wściekły na siebie i nacałe otoczenie.Gideon ironicznie wykrzywił usta.- Nie sądzisz, że potrafiłbym przyjąć porażkę z godnością i zrozumieniem?.- Szczerze mówiąc, nie sądzę.Czego się dowiedziałeś na temat wyjazdu Ballantine'a do Seattle?- Niewiele.Spotkał się tam z Hanną.- Przyznała się do tego? - Decker wydawał się zdumiony.Gideon zmarszczył czoło.- Przyznała się - potwierdził.- Wyjawiła nawet, że zabrał ją na kolację.- Ballantine próbuje dopaść cię zajej pośrednictwem.Doskonale o tym wiesz.- Podobno zapewniła go, że nie jest typem femme fatale.Wyjaśniła mu, że nie ma na mnie wpływu i zamierzatrzymać się z dala od wojny.Decker uśmiechnął się półgębkiem.- Jakoś mnie nie dziwi, że to powiedziała.Ballantine zapewne badał grunt i szukał czegoś, co nadawałoby siędo wykorzystania przeciwko tobie.Gdy się dowiedział, że wyjechałeś z Hanną na' wakacje, pewnie postanowiłposzukać dziury w całym.Idę o zakład, że naopowiadał jej, że bawisz się z nią w gierki i wykorzystujesz ją douatrakcyjnienia zwycięstwa nad Rapidoprojektem.Gideon uważnie wpatrywał się w etykietę piwa.- Takie wyjaśnienie może mieć sens.Z pozoru tak to wygląda.- Nasuwa się oczywiste pytanie: czy Hanna widzi teraz całą sytuację w takim świetle.Co jeszcze powiedziała,kiedy spytałeś ją o Ballantine'a?- Niewiele.Odłożyła słuchawkę.Decker uniósł brwi, ale rozsądnie zachował komentarz dla siebie.- Chyba będę już wracał do domu - bąknął.- Nie dopiłeś.piwa.- Wypij za moje zdrowie.- Skinął mu głową na pożegnanie i odszedł.Gideon dokończył piwo, a następnie sięgnął po nietkniętą butelkę Deckera.Dopijając drugie, nareszcie zro-zumiał, co go trapi w związku z Hanną.Rzucając słuchawką, najwyrazniej chciała przekazać mu komunikat, że po ich rozstaniu na Florydzie przestałago uważać za osobę wartą ratowania.Gideonowi niespecjalnie przypadła do gustu świadomość, że doradca zawo-dowy spisał go na straty.Wstał i minął otwarte drzwi do salonu.Tania mapka wyspy Santa Inez, prezent od Hanny, leżała na stole.Gideon postanowił wysłać ją do zakładu ramiarskiego, aby trafiła pod szkło.Uznał, że całość powinna niezle sięprezentować w sypialni.Mapę trudno było uznać za kartograficzne arcydzieło, lecz� przykuwała uwagę.Mogła zpowodzeniem odgrywać rolę pamiątki z jedynych prawdziwych wakacji, jakie miał od lat.Hanna ostatecznie zdecydowała się na żółty trykot i turkusowe rajstopy zamiast czarnych.Wydała prawie stodolarów na odpowiedni kostium i dopiero wtedy przekroczyła próg klubu sportowego, którego członkiem byłjejbrat.W środku od razu trafiła w ręce terapeutki, a ta natychmiast zaproponowała szczegółowy program ćwiczeńwzmacniających kolano.Specjalistka nosiła czarne rajstopy i srebrny trykot i Hanna zaczęła się zastanawiać, czyna pewno dokonała trafnego wyboru, kupując zestaw żółto-turkusowy.Srebrna tkanina wyglądała szałowo.Hannie przeszło przez myśl, że musi się jeszcze sporo nauczyć o modnym życiu zamożniejszych warstw społe-czeństwa.Nie miała jednak czasu na zbyt długie rozmyślania, bo wkrótce znalazła się na gigantycznym atlasie,stworzonym wyłącznie po to, by systematycznie torturować ludzkie mięśnie i więzadła.Wystarczyły trzyminuty, aby nowy trykot Hanny przesiąkł potem.Urządzenie metodycznie i nieco obscenicznie rozchylało jejnogi i zmuszało ją do zaciskania ich z powrotem.W pewnej chwili Hanna zaczęła się zastanawiać, czy niepowinna jednak wrócić do.kliniki.- Hanna! Od kiedy chodzisz na siłownię? - W głosie Vicky Armitage brzmiało autentyczne zdumienie.Za-skoczona, przystanęła na progu sali.Była ubrana na zielono, jej kostium pięknie komponował się z rudymiwłosami.- Nie miałam pojęcia, że wstąpiłaś do klubu.- Taki kaprys - stęknęła Hanna przez zaciśnięte zęby, usiłując zewrzeć nogi.- Już żałuję.Myślałam, że ćwi-czenia dobrze mi zrobią na kolano.Teraz się modlę, aby nie amputowali mi nogi, jak ta maszyna już ze mnąskończy.Vicky usiadła na atlasie obok i z miejsca zabrała się do rzezbienia muskulatury.- Wkrótce się przyzwyczaisz'.Dotarła następna partia książek twojej ciotki?- Tak, dzisiaj dostarczono mi kolejną paczkę.Ki łka następnych jest w drodze [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne