Kraszewski Józef Ignacy Sieroce dole doktor kanalia i kochajšce rodzeństwo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nieraz mi ono zabolało, gdym widziała, że użyteczną wambyłabym mogła być, a narzucić się nie śmiałam.Ale już dosyć tego.a! dosyć.Spojrzała na Micia z wyrazem czułości nadzwyczajnej i szybko odwróciłatwarz.Mieczysław stał zmieszany. Dosyć dodała po chwili cieszmy się teraz dobrodziejstwem Variusa.Na dzień doktoryzacji ja zapraszam na obiad do siebie, daję bal, co chcecie!Gdyby egzamen był publicznym, poszłabym wieniec rzucić laureatowi.Chwilkę się zastanowiła i zaczęła znowu, podchodząc do Micia: Przypuśćmy, że ten upragniony cel jest osiągniętym rzekła że maszpatent doktorski.cóż dalej? co myślisz? co poczniesz? To jeszcze osłaniają mroki tajemnic, jak by powiedział Paczoski odezwałsię Micio sam nie wiem.Mam prawo spełniać wszystkie funkcje lekarskie, októrych Moli�re wspomina.Instaluję się tu oto na wsi lub w miasteczku, dostajękatedrę.pracuję.Lusi urządzę miłe i śliczne mieszkanko, brzemię życia staniesię lżejsze.wytchniemy. Choćby gdzieś daleko stąd? spytała Serafina.Mieczysław westchnął. Możnaż to wiedzieć, gdzie losy nas zaniosą? Choćby tak daleko, ażebyśmy się już i spotykać nie mogli, i na wieki rozstaćmusieli? A! to nigdy! przerwała Lusia za brata my się nie rozstaniemy, boś ty,droga pani, całym naszym światem i rodziną!Uściskały się, a Micio przydał: Lusia powiedziała to tylko, czego bym ja nie śmiał. Ja też tylko Lusi dziękuję.Z uścisku tego biedna Ludwika podniosła głowę zapłakana cała.Myślała już otym, co ją czekało prędzej, daleko prędzej, niż się spodziewała.Gdy się to działo z sierotami, nieszczęśliwy Martynian męczył się w swoichZanokcicach pod niespokojną matki opieką.Pani Babińska nie spuszczała go zoka, zwłaszcza po tym szalonym wybryku pierwszej podróży, o którejwiedziała, bo następne utaić przed nią umiano.Dręczyła ona syna z wielkiejmiłości macierzyńskiej, ze strachu, aby jej kto tego skarbu nie pochwycił.OLusi i Mieczysławie wspomnieć przed nią nie było można, nie nazywała inaczejpierwszej tylko żmiją, a dla Mieczysława miała cały słowniczek zmieniającychsię wedle usposobienia przezwisk, równie miłych i wyrazistych.Wszystkiebłędy i nieszczęścia najukochańszego jedynaka przypisywała wpływowi Lusi ijej intrygom, będąc pewną, że one nie ustawały.Paczoski, mocno posądzony oułatwianie komunikacji, winien był tylko heroicznej obronie Martyniana, że sięprzy nim mógł utrzymać.Pan Babiński, ze zwykłą powolnością dla żony patrzącna wszystko, milczał, dalekim będąc wielce od zgadzania się na jej zdanie.Czasem, przeciwko wieloletniemu zwyczajowi uległości, wyrywał się nawet zjakim słówkiem, za które burę odbierał ogromną, i milczał.Martynian burzył się, wykręcał, stękał, męczył, otwartego jednak buntuprzeciwko matce podnieść nie śmiał.Co kilka dni przyjeżdżała pani Babińskado Zanokcic, aby się naocznie przekonać, że syn gospodaruje, znajdowała go zpoezjami w ręku, bladego, nieszczęśliwego i gniewała się, nie mogąc poradzićna to.Miłość wreszcie i to zamiłowanie w poezji zrzucała na poczciwegoPaczoskiego i jego wychowanie.Usiłowała się go pozbyć, lecz Martynian jaklew stawał w jego obronie.%7łałowała pani Babińska trochę, że syna nie ożeniłachoćby z prezesówną Adolfiną, nie wątpiąc, że byłaby tego dokazała, gdybychciała.Małżeństwo, zdaniem jej, byłoby z głowy wybiło miłość, a pannanależała do pięknej rodziny, była bogata i majątki z sobą graniczyły.Ale dziśbyło za pózno.Adolfiną wyszła była za mąż i jak opowiadano, wprawiała poczciwegoDramińskiego w rozpacz melancholią, dziwactwy, smutkiem, z którego nic jejwyrwać nie mogło.Pani Babińska była najmocniej przekonaną, że ona sięmusiała kochać w Martynianie, jej zdaniem bowiem wszystkie panny się w nimkochać były powinny.Martynian, wierny swemu przywiązaniu, osamotniony, jeszcze się zapalczywiejkochał w Lusi.Nie tylko że namiętność ta nie przechodziła, lecz zdawała sięrosnąć.Matka wszakże była nieubłaganą,Babiński sam się trwożył.Poczciwe człeczysko niedaleko widział, niewiele osobie trzymał, serce miał jednak dobre [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne