Hatzfeld Jean Sezon maczet

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ani przez chwilę nie próbuje też wzbudzić litości sędziów, nikogo nie oskarża ani niedenuncjuje, by w ten sposób uniknąć kary śmierci.Na próżno próbuje bronić się argumentaminie do przyjęcia, jak te, które nam powtarza: Byłem bardziej w to zaangażowany, bo w tymczasie okazywałem większe posłuszeństwo partii.Gdybym tego nie zrobił, nic by to niezmieniło, gdyż wszyscy się z tym godzili, członkowie wszystkich partii.Myślę, że należałojak najlepiej realizować to, co uważano wówczas za słuszne.Stoi wyprostowany, choć niebardzo wiadomo, skąd bierze się jego opanowanie, w każdym razie obojętnie znosi reakcjepubliczności. Na sali panowało wielkie wzburzenie, bo był znanym interahamwe, zwłaszczaocalali byli wstrząśnięci.On był spokojny, powściągliwy i bardzo nieufny , konkludujeInnocent.Obrana linia obrony nie daje mu wielkich nadziei, ale żadna inna nie mogłabyzmienić wyroku.Staje przed sądem sam, nim jeszcze dojdzie do międzynarodowych irządowych interwencji, przed wejściem w życie polityki narodowego pojednania.Jego procesma być przykładem dla całego regionu; to jedna z pierwszych okazji, by usłyszeć świadectwaocalałych, dowiedzieć się o ich cierpieniach i ustalić fakty.Wśród nich także świadectwo Innocenta, który oskarża go o zabicie swojej żony idziecka w kościele.Joseph-D�sir� mówi dziś o swoim procesie: Wszystko, co powiedziałem, mogępowtórzyć i teraz.Byłem sądzony w chwili, gdy ocalali odczuwali jeszcze zbyt wielką złość.Czekali na przykładną karę, nowe władze chciały dać im wyrazny dowód, że nadszedł czaszemsty.Pózniej słyszałem w radiu transmisję z procesu Jego Eminencji Misango.Zostałuniewinniony.Były sekretarz generalny mojej partii żyje sobie spokojnie w swoim domu.Jeden z autorów planu ludobójstwa na skalę narodową został nawet na krótko premierem, nimuciekł, by robić interesy w Ameryce.Oto jak w tej samej partii jednym się wiedzie, a innimają kłopoty.Myśliciele uruchomili proces ludobójstwa, a działacze zapłacili za wyrządzoneszkody*W pewnej chwili próbuje przedstawiać siebie jako kozła ofiarnego, pechowca, któregozłożono na ołtarzu politycznej poprawności, ale Innocent przerywa mu w sposóbzdecydowany i zwraca uwagę, że ten, kto nie chce przyznać się do winy, nie ma prawa sięskarżyć.Ja z kolei przypominam mu, że był człowiekiem wykształconym i dowódcązabójców.Odpowiada: Byłem nauczycielem, zaangażowałem się w politykę, słuchałemrozkazów, zabijałem.W łonie partii byle jaki dowódca nie decyduje o wszystkim.Miałemdyplom szkoły pedagogicznej, ale nie było moim zadaniem rozważać słuszność sloganówpartyjnych decydentów.Zdarzają się gorące sytuacje, gdy to do nas już nie należy.Miałemjedynie myśleć o sposobach działania.Gdy się go słucha, nasuwa się pytanie, czy czasaminie myśli szczerze tego, co mówi.Za każdym razem kiedy idzie z oddziału skazańców do naszego ogródka czy kiedytam wraca, wpada w ramiona jednego z dawnych kompanów z kabaretu albo z czasów rzezi;rzuca dowcip, mruży oko, pyta, co słychać u tego czy owego, sprawdza swą popularność, arównocześnie próbuje podtrzymać dawne więzy przyjazni, stara się nawet od razu pojednać zInnocentem.Nie uskarża się szczególnie na zbyt ciasną i niewygodną celę, co najwyżej mówi,że doskwierają mu tam bóle reumatyczne.Strażnikom i dyrektorowi okazuje posłuszeństwo.Bez śladu buty i bez służalczości.Nie domaga się żadnej pomocy dla siebie, jedynie dlaswoich córek, których zapewne nigdy już nie zobaczy.Stale próbuje zmienić nasze rozmowyw geopolityczne czy historyczne debaty, w których zaciera się jego osobista droga.Mówi: Nigdy nie zobaczy pan zródła ludobójstwa, bo przykryły je ludzkie urazy,cała warstwa nieporozumień, które my też musieliśmy odziedziczyć.Wkroczyliśmy wdorosłe życie w najgorszym momencie historii Rwandy, nauczono nas absolutnegoposłuszeństwa, nienawiści, wbijano nam do głowy gotowe formułki, jesteśmy straconympokoleniemMówi też: Są takie sytuacje, kiedy masz chęć śpiewać, bo wygrałeś, i takie, gdy maszchęć płakać, ponieważ przegrałeś , bezwiednie nawiązując do znanego zdania, które wygłosiłServatius, adwokat Adolfa Eichmanna, podczas procesu tego ostatniego w Jerozolimie: Sączyny, za które was odznaczają, jeśli zwyciężycie, i wysyłają na szafot, jeżeli przegracie" [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne