[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Je Dio! Çu ÿi ne estus tiu blankaîo, kiun mi vidis funde de la barko, ekkriis la ekskondamnito, frapita de subita ideo.Kaj li rakontis al la filo Linÿardo la fantazian aperaîon, kiun li kredis ekvidi en la rebrilo de fulmofajro.—Iluzio, karulo mia, nur iluzio, ekkriis la kapitano kun kompata rideto.Vi mem estis frenezi¸inta: kaj via malsana cerbo al vi montris fantomon.—Estas eble, respondis Duponto, çar la impreso estis tiel rapida, ke mi povas nenion certigi.—Aûskultu, Josefino, diris Viktoro, sin turnante al sia amantino, vi ree eliros tuj.390KASTELO DE PRELONGOeLIBRO—Jam, sopiris Josefino: mi kredis ke mi restos ok tagojn kun vi.—Mi same: sed vi vidas ke neatenditaj cirkonstancoj devigas min al la tutplena ÿan¸o de mia taktiko.Estas necesege ke fraûlino de Prelongo vin trovu apud sia lito kiel eble plej rapide.Vi bezonos interparoladi kune por klarigi al ÿiaj gepatroj ÿian çeeston çe la Kamuÿa domo kaj vian foreston dum la momento de l’elfalego.Necese estas, ke vi konservu la konfidon de via juna mastrino: ÿi gratulos vin, çar vi revenis en okazo tiel malfacila por ÿi.—Sed ÿi petos kiamaniere mi estis sciigita: çar mi povos prezenti al ÿi neniun taûgan klarigon, ÿi min suspektos de spionado.Malbona rimedo, karulo mia, por altiri al si la konfidon.Viktoro pripensis dum kelkaj minutoj.—Vi estas prava, li diris.Pro tio, vi pasigos la nokton tie çi, kaj eliros nun morgaû matene.—Ho, dum la semajno ne estos fluinta, la situacio çiam restos sama.—Ne; çar de nun ¸is morgaû mi elpensos ion.La kapitano prenis paperfolion, skribis sur ¸i dekduon da linioj, kaj ¸in faldinte, ¸in metis en sian paperujeton.Preninte sian çapelon, li eklevi¸is.—Çu vi eliras? diris samtempe Josefino kaj Duponto.391KASTELO DE PRELONGOeLIBRO—Jes; mi estos forestanta dum unu horo apenaû.Atendu min.Kiam li trovi¸is sur la strato, li sin direktis al la oficejoj de la îurnalo Figaro.Transirinte la sojlon:—Çu sinjoro Kroziero estas ankoraû en la îurnalejo? li petis de oficisto.—Jes, sinjoro, kredeble li çeestas çe la redakciejo.—Çu vi bonvolas doni al li mian vizitkarton?Sub sia nomo, la kapitano krajonis:—Por gravega komunikaîo.Post kvarono da horo, la servisto revenis kaj diris respekte al la filo Linÿardo:—Se vi bonvolas eniri, sinjoro, vi estas atendata.Kiel Duponto, Kroziero estis malnova licea kolego.Sed male de l’ekskondamnito, li sukcesis, kaj sekvis en la îurnalismo vojon brilan kaj rapidan.La kapitano tre bone sciis ke lian amikon sie¸adas çiuspecaj petadoj.Do, se, por ricevi tion, kion li intencis peti, li estus prezen-tonta nur la maljuni¸intan memoron de ilia iama kole-geco, tre kredeble la rekomendaîo ne sufiçus.Sed Viktoro havis pli bonajn sukcesilojn.La frato de Kroziero, malprudenta junulo, fari¸is militisto incitite de senpripensa ekmovo, kaj estis ankoraû nur suboficiro.Çar li trovi¸is en la skadro çefita de la filo Linÿardo, la protekto de lia superulo lin forte utilis por gajni la epoleton.Pro tio, la kapitano esperis ke, dank’al la fervorega amo de 392KASTELO DE PRELONGOeLIBROla maljuna frato al la juna, li povus çerpi en tiu sento la ilon necesan al la sukceso de siaj projektoj.—Kiel, mia kara amiko, diris la îurnalisto, çu estas vi?Sed eniru do: kia estas la kaûzo de via agrabla vizito?—Çu de longa tempo vi ricevis sciigojn pri via frato?—Tiumatene, karulo mia, tiumatene.—Çu ili estas bonaj?—Bonegaj.—Nu, tio min tre kontentigas.Brava junulo, via frato; eble iom maltimema: sed en la armeo tio estas kvalito.Ha! mi opinias, ke li rapide altgradi¸us, se li estus sufiçe protektita.—Sed vi, mia kara amiko, vi kiu havas tiom da amikoj inter la superuloj, çu vi ne povus iom lin helpi?—Mi ne atendis vian peton por agi.Îus tiumatene mi parolis pri li kun supera oficiro.—Çu vere vi faris tion? Ho! tio estas tre amikema.Neniam vi scios kian dankemon mi sentas al vi.—Nu, tio estas negravaîo: ni ne parolu pri tio, Via frato min interesas; kaj, zorgante pri li, mi faras nur mian devon.Mi venis al vi.—Ja, vi estas prava: ne por paroli pri Eduardo vi trovi¸as en la îurnalejo.Viktoro eligis el sia paperujeto la verketon de li skribitan hejme, antaû duono da horo …—Çu vi povus, karulo mia, presigi tiun noton?393KASTELO DE PRELONGOeLIBRO—Tre facile, respondis Kroziero leginte; çar mi supozas, ke vi garantias la realecon de l’okazintaîo.—Tute.Mi eksciis tuj tiun novaîon de vidinta çeestin-to.Neeble estos kulpigi la îurnalon pro mensogo.—Tre bone.Tiam ni ¸in presigos tuj kiam ni havos lokon.—Mia kara Kroziero, diris Viktoro, rigardante sian amikon en la blankaîon de liaj okuloj, pro motivoj gravaj kaj propraj, mi dezirus, ke tiu novaîo estu presita en la morgaûan numeron.—Diablo! Sed la komposto de la folio estas tute finita.—Çu la presado komencis?—Ne ankoraû.—Nu, çu estus neeble eligi unu artikolon malmulte interesan, kaj ¸in anstataûigi per la mia.—Dio mia, la afero estas ebla.Atendu iom; mi min ekinformos.Post kelkaj momentoj Kroziero revenis.—Mi diris unu vorton pri tio al la direktoro: çar la sciigo estas interesa kaj nekonita, li konsentas: çar ni deziras konigi la novaîojn pli frue al la aliaj îurnaloj.Vi ricevos ekzempleron morgaû matene.—Danke, danke, diris la kapitano.Estu certa ke baldaû via frato estos nomita sub-leûtenanto.394KASTELO DE PRELONGOeLIBRO—Mi fidas al vi kaj al via malnova amikeco, respondis la îurnalisto, premante lian manon.La morgaûan matenon, Josefino apenaû veki¸is kaj havis okulojn ankoraû dormoplenajn, kiam Viktoro, dis-ÿirinte la banderolon de Figaro antaû momento ricevita, legis laûte artikolon tiel titolitan: De nia speciala korespondanto.ELFALEGO DE KRUTAÎO.Terura katastrofo ekîetis la konsternon en la lo¸antaron de normandaj marbordoj.Dum la lasta ventego, apud Blazurbo, tuta krutaîo ekfalegis, fortirante en sia falo domon, en kiu lo¸is, kun sia edzino, malnova çasgardisto de la markizo de Prelongo.Tiumatene la maro realportis sur la sablon iliajn dispecigitajn kadavrojn.Ploriga detalo: la propra filino de la markizo, kiu, —dank’al neklarigebla fatalo, pasigis la nokton en tiu domo izolita, estis retrovita, dum la matenru¸o, alkroçita sur roka elstaraîo kaj bananta en sia sango.Ÿiaj vundoj estas tre gravaj: oni timas ke la malsanulino ne resani¸os.La malespero de gepatroj estas tute kortuÿanta.—Nun, karulino mia, çu vi komprenas? daûrigis la kapitano: kiam la bela Matildo petos de vi klarigojn, vi montros la artikolon.Vi zorge aldonos ke, ¸in leginte, vi 395KASTELO DE PRELONGOeLIBROtuj revenis por helpi al ÿi.Tiam anstataû riproço, ÿi dankecon al vi ÿuldos.Josefino neniel respondis, kaj nur levis la okulojn al la çielo, kunplektante la manojn.Çu estis ebla kontraû-batalo kontraû viro kiel Viktoro, kiu sukcese ludis kun malfacilaîoj ÿajne plej nevenkeblaj.—Nun, daûrigis la kapitano, çio estas antaûvidota.Eble fraûlino de Prelongo ne ankoraû parolis: eble, kiam vi alvenos en la kastelon, oni vin unue demandos.En tiu okazo, jen estas tio, kion vi rakontos.Kaj, farinte al la junulino tre klare kaj tre precize ÿian lecionon, la filo Linÿardo elirigis sian amantinon: kaj la malfeliça knabino refaris malgaje la voja¸on al Prelongo.Viktoro ¸uste divenis, konjektante ke Matildo ne ankoraû parolis [ Pobierz całość w formacie PDF ]