[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.La plej nobla çefpastro havis oran diservan veston kajçapon de Amenhotep, çirkaûitan de la re¸a ureuso.Herhor ekrigardis la grandegan popolamason, kiu sie¸is latemplon kaj sin klininte al la atakanta bando, diris: Kiuj ajn vi estas, fideluloj aû idolanoj, en la nomo de ladioj mi alvokas vin lasi la templon trankvila &La tumulto eksilentis kaj oni aûdis nur la batadon de lapalisoj kontraû la kupra pordego.Sed baldaû ankaû tio çesis. Malfermu la pordegon!  kriis de malsupire la grande-gulo. Ni volas konvinki¸i, çu vi ne konspiras perfidon kon-traû nia sinjoro & Mia filo  respondis Herhor  falu sur la viza¸on kajpetegu la diojn, ke ili pardonu al vi la sakrilegon & Vi mem petu la diojn, ke ili ÿirmu vin!&  ekkriis la çefo249LA FARAONOeLIBROde la bando kaj preninte ÿtonon, îetis ¸in supren al la çefpas-tro.En la sama momento, el la fenestro de la pilono falis sur laviza¸on de la grandegulo io, kvazaû maldika akva strio.Lagvidanto de la bando ekÿanceli¸is, baraktis per la manoj kajfalis.Liaj plej proksimaj najbaroj eligis krion de teruro; la plimalproksimaj vicoj, ne sciante, kio okazis, respondis per ri-doj kaj malbenoj. Rompu la muron!&  oni kriis de malproksime, kaj ÿto-noj, kvazaû hajlo flugis al Herhor kaj lia sekvantaro.Herhor levis ambaû manojn al la çielo.Kaj kiam la amasojree eksilentis, la çefpastro ekkriis per forta voço: Dioj, sub vian protekton mi transdonas la sanktejojn,kiujn minacas perfidaj blasfemuloj &Post unu momento, ie super la templo, eksonis superhomavoço: Mi deturnas mian viza¸on de la malbenita popolo kajmallumo falu sur la teron.Kaj okazis afero terura: kun la malbenaj vortoj, la sunoestis perdanta sian brilon!& Kaj post la lasta vorto fari¸is mal-lume, kiel nokte.Sur la çielo ekbrilis la steloj, kaj la lokon dela suno okupis nigra disko, çirkaûita per ringo de flamoj.Terura krio elÿiri¸is el cent mil brustoj.La atakantoj rom-pantaj la pordegon, îetis la palisojn, la kamparanoj falis te-ren & Jen venis la tago de la ju¸o kiaj morto! &  ekkriis ¸emavoço, el fino de la strato. Dioj, kompaton!& Sankta viro, deturnu la katastrofon!& kriis la popolo.250LA FARAONOeLIBRO Ve al la soldatoj, kiuj plenumas la ordonojn de sendiajçefoj!&  kriis la potenca voço de la templo.Responde la tuta popolo falis sur la viza¸on, kaj en du re-gimentoj antaû la templo ekregis malordo.La vicoj rompi¸is,la soldatoj komencis îeti la armilojn kaj kiel frenezaj forkurial la rivero.Unuj, kurante kiel blindaj, en la mallumo sin fra-kasis je la muroj de la domoj, aliaj falis sur la pavimon, kaj ili-aj kunuloj morte piedpremis ilin.Post kelke da minutoj, an-stataû densaj kolonoj, kuÿis sur la placo disîetitaj lancoj kajhakiloj, kaj çe la eniro en la stratojn  altaj amasoj da vun-ditoj kaj kadavroj.Neniu perdita batalo fini¸is per tia katastrofo. Dioj! & dioj!&  ¸emis kaj ploris la popolo  ekkom-patu la senkulpajn & Oziriso! &  ekkriis de la teraso Herhor  ekkompatula popolon kaj montru vian vizagon al la malfeliçuloj & Lastfoje mi plenumos la petojn de miaj pastroj, çar miestas kompatema &  respondis la superhoma voço de latemplo.En la sama momento la mallumo forkuris, kaj la suno re-akiris sian brilon.Nova krio, nova ploro, novaj pre¸oj eksonis en la popol-amasoj.Ebriaj de ¸ojo la homoj salutis la revivi¸antan sunon.Nekonatoj sin îetis en la brakoj unuj de aliaj, kelke da per-sonoj mortis, kaj çiuj surgenue rampis al la templo, por kisi¸iajn sanktajn murojn.Sur la supro de la pordego staris la plej nobla Herhor.Liarigardo, dronis en la çielo, kaj du pastroj subtenis liajn sank-tajn manojn, per kiuj li dispelis la mallumon kaj savis sianpopolon de la pereo.251LA FARAONOeLIBROSamaj scenoj, kun malgrandaj ÿan¸oj, okazis en la tutaMalsupra Egipto.En çiu urbo, la 20-an de Paofi, la popolokolekti¸is antaû la temploj; en çiu urbo çirkaû la tagmezo iubando atakis la sanktan pordegon.Çie, çirkaû la unua horo,super la pordego aperis la çefpastro de la templo kun sekvan-taro, malbenis la malpiulojn, kaj faris mallumon.Kaj kiam lapopolo forkuris en paniko aû falis teren, la çefpastroj pre¸isal Oziriso, ke li montru sian viza¸on, kaj la taga lumo reve-nis sur la teron.Tiamaniere, dank al la mallumi¸o de la suno, la plena desa¸o pastra partio ekÿancelis la aûtoritaton de la faraono eçen Malsupra Egipto.En la daûro de kelke da minutoj la regis-taro de la faraono trovi¸is, eç ne sciante pri tio, çe la bordode la senfundaîo.Savi ¸in povis nur granda inteligento kajdetala kompreno de la situacio.Sed tio jam mankis en la re¸apalaco, kie ¸uste en la malfacila momento komencis çiopo-va regado de la okazo.La 20-an de Paofi lia sankteco levi¸is kun la suno kaj, poresti pli proksime de la teatro de la agado, li translo¸i¸is el laçefa palaco en somerdomon, apenaû unu horon de piediravoja de Memfiso.La domo havis çe unu flanko la kazernojnde la aziaj regimentoj, çe la alia la palacon de Tutmozis kaj delia edzino, la bela Hebron.Kun la sinjoro venis tien la fidelajpartianoj de Ramzes kaj la unua regimento de la gvardio, alkiu la faraono konfidis senlime.Ramzes XIII havis bonegan humoron.Li banis sin, maten-man¸is kun apetito kaj komencis akcepti la kurierojn, kiujçiun kvaronhoron venis de Memfiso.Iliaj raportoj estis tede unuonaj.La çefpastroj kaj kelke danomarÛoj sin enfermis en la templo de Ptah.La armeo estas252LA FARAONOeLIBROplena de kura¸o, la popolo ekscitita.Çiuj benas la faraononkaj atendas la ordonon al la atako.Kiam je la 9-a horo kvara kuriero ripetis la samajn vortojn,la faraono sulkigis la brovojn. Kion ili atendas?  demandis la sinjoro. Ili ataku sen-prokraste.La kuriero respondis, ke ne kolekti¸is ankoraû la çefa ban-do, kiu devas ataki la templon kaj rompi la kupran pordegon.Çi tiu klarigo ne plaçis al la sinjoro.Li skuis la kapon kajsendis oficiron, por plirapidigi la atakon. Kion signifas çi tiu prokrasto?  demandis li. Mi pen-sis, ke miaj regimentoj vekos min per la sciigo, ke la temploestas prenita & En similaj okazoj la rapideco de la agado es-tas çefa kondiço de la sukceso.La oficiro forveturis, sed apud la templo de Ptah nenio ÿan-¸i¸is.La popolo atendis ion, la çefa bando ne venis ankoraû.Oni povis supozi, ke iu alia volo malfruigas la plenumon dela ordonoj.Je la deka horo matene al la somerdomo de la faraono ve-nis la portilo de re¸ino Nikotris.La respektinda sinjorino pre-skaû superforte penetris en la çambron de la filo kaj kun plo-ro falis al liaj piedoj. Kion vi postulas, patrino?  diris Ramzes, apenaû kaÿan-te la malpaciencon. Çu vi forgesis, ke en tendaro ne estasloko por la virinoj?& Hodiaû mi ne movi¸os de çi tie, mi ne forlasos vin eçdum unu momento!&  ekkriis ÿi. Estas vere, ke vi estasla filo de Izido kaj ke ÿi çirkaûas vin per sia protekto & Sedmalgraû tio mi mortus de maltrankvilo &253LA FARAONOeLIBRO Kio minacas min?  demandis la faraono, levante la ÿul-trojn. La pastro, kiu observas la stelojn  daûrigis la re¸inokun ploro  diris al unu el la servistinoj, ke se hodiaû & sela hodiaûa la tago pasos feliçe por vi, vi vivos kaj regos centjarojn & Ah, ah! & kie estas tiu konanto de mia sorto? Li forkuris Memfison &  respondis la re¸ino.La faraono ekmeditis, poste li diris ridante: Kiel Libianoj apud Sodaj Lagoj îetis sur nin ÿtonojn, tielhodiaû la pastraro sendas al ni minacojn & Estu trankvila,patrino! La babilado estas malpli dan¸era, ol la sagoj kaj ÿto-noj.De Memfiso venis nova kuriero, ke çio iras bone, sed ke laçefa bando ne estas ankoraû preta.Sur la bela viza¸o de la faraono aperis signoj de kolero.Dezirante trankviligi la monarÛon, Tutmozis diris: La popolaço ne estas armeo [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]