§ Sack John R. mierć anioła

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mąż owej niewiasty stał obok, bezsilny i drżący z wściekłości nawidok młodej żony, która kuśtyka jak starucha.Kto wie, może do końca życia będzie kaleką.Takie są francuskie wojska okupacyjne.- Jak przyjmuje to papież Urban? - zapytał Marcello.- Jest zakłopotany! Rzymianie go zaskoczyli, zmuszając do zawarcia nowegoporozumienia z Karolem, na którego mocy tytuł senatora obliguje go do zajęcia Neapolu iSycylii.Kiedy wyjeżdżałem z miasta, nie doszli jeszcze do porozumienia.W komnacie panował coraz gęstszy mrok, choć na ścianach płonęło kilka pochodni.Urso podniósł się, trzymając chłopca w ramionach.- To dobry moment, by przerwać opowieści - rzekł nauczyciel.- Powinniśmy pójść zaprzykładem hrabiego Silvestrego i udać się na spoczynek.Nasi bohaterowie w najbliższymczasie nie uciekną.Wrócimy do tematu innego wieczoru.***Silvestrego wyrwało ze snu przerazliwe wycie wilków, które zmąciło nocną ciszę.- Co się stało, Angelo? - wymamrotał.Próbował unieść głowę z poduszki, lecz był zbyt zaspany, by wykonać jakikolwiekruch.Po chwili usłyszał walenie do drzwi i wołanie bakałarza:- Signore, obudz się! Chodz szybko!Z trudem zwlókł się z posłania, narzucił tunikę i wyszedł z komnaty.Udał się zadoktorem Filippem na dziedziniec, a następnie wspiął po drabinie na zamkowe mury.Kilkumężczyzn ze służby czekało już na nich w pospiesznie narzuconym odzieniu.Słychać byłotrwożne pytania i zatroskane głosy.Na niebie widać było bladą, zielonkawą smugę, która przyćmiewała gwiazdy,wypełniając czwartą część nieba.Wydawała się tak bliska, jakby można było jej dotknąć.Nadziedzińcu i błotnistym trakcie biegnącym przez wioskę zaczęli gromadzić się wieśniacy,mężczyzni, kobiety, a nawet dzieci, w koszulach, tunikach lub innym przyodziewku, wktórym udali się na spoczynek.Padali na kolana lub na twarz prosto w błoto, rwąc włosy zgłowy, bijąc się w piersi, zawodząc i czyniąc znak krzyża.- Gdzie jest kapelan?! - słyszał przestraszone wołania dobiegające ze wszystkich stron.-Chcemy się wyspowiadać! - Niektórzy bełkotali coś o aniele zemsty i ukrywali twarze wdłoniach.Inni błagali sąsiadów o przebaczenie za wyrządzone zło.Silvestre usłyszał głos Marcella próbującego przekrzyczeć wrzawę:- Udajcie się do kaplicy! Ksiądz już czeka przy ołtarzu! Będzie udzielał rozgrzeszenia!Spowiadajcie się jak najkrócej, pomyślcie o innych oczekujących!Bakałarz wziął chłopca za rękę.- Nie lękaj się - powiedział spokojnym, niemal marzycielskim głosem, po czym dodał: -Zawsze zdumiewało mnie, że gwiazdy zawracają sobie głowę śmiertelnikami.Mam wrażenie,że darzą współczuciem nas, ubogich pielgrzymów, jednak zjawisko, które ukazało się tejnocy, zwiastuje wydarzenia wielkiej wagi.- Co to takiego? - wykrztusił Silvestre, patrząc na niego wytrzeszczonymi oczami.- Tonie gwiazda! Czy to koniec świata?- Nie sądzę, signore.Widywałem już podobne zjawiska.To kometa, jest jednaknajwiększa i przeleciała najbliżej z tych, które pamiętam.Będzie potrzebowała prawie całejnocy, aby przebyć niebo.Będziemy mogli oglądać ją przez kilka nocy.- Czy w nas uderzy? - Silvestre zaczął żałować, że nie słuchał kazań o znakachapokalipsy z Księgi Objawienia i nie wiedział więcej o siedmiu wirujących sferachniebieskich.- Kometa uczyni to, co zaplanował Bóg, to On bowiem rządzi ruchem planet i gwiazd.Jeśli mamy umrzeć, nic na to nie poradzimy.Czy będziesz się czuł bezpieczniej w kaplicy,razem z innymi?Niezwykłe zjawisko poraziło Silvestrego.Podobnie jak jego nauczyciel, zrozumiał, żemoże je oglądać tylko raz w życiu.Ani jeden, ani drugi nie chcieli, by czar prysł.Stalinieporuszeni, nawet gdy trwożliwe wycie wilków zagłuszyło rejwach.Upiorne zawodzeniepodkreślało jedynie niezwykłą magię chwili.Przypomniało chłopcu, że przeżywa todoświadczenie razem z bratem, tak jak niedzielne popołudnia w Todi.%7łałował, że Angelo niema kogoś takiego jak doktor Filippo, kto dodałby mu otuchy, stary wilk bowiem wydawał sięrównie przerażony, jak jego wnuk.***Mieszkańcy Wieży nie spali przez kilka następnych nocy i powrócili do normalnychzajęć dopiero po upływie tygodnia.Idąc za radą Marcella, Silvestre ogłosił święto, abykmiecie mieli cały dzień i noc na odespanie.Wielu i tak kiwało się sennie, wykonując swojeobowiązki.Kiedy chłopi i służba znów zaczęli się kłócić z sąsiadami, rządca uznał to zanieomylny znak, że w ich mniemaniu niebezpieczeństwo minęło.Tydzień pózniej doktor Filippo usłyszał od wędrownego żebraka, że kometa zapisałakolejny rozdział w dziejach papiestwa.Chociaż oszczędziła mieszkańców Wieży, zwyjątkiem pewnej staruszki, która padła z pianą na ustach przed drzwiami swojej chałupy,zabrała duszę Urbana IV.Przeniosła papieża na Sąd Ostateczny, pozostawiając bezrozwiązania wszystkie problemy jego pontyfikatu.Kupiec handlujący winami, który rok pózniej, latem roku 1265, przechodził obokzamku, kupił kilka beczułek z najlepszego ubiegłorocznego zbioru.Przekazał też coś, co dladoktora Filippa było cenniejsze od wina i złota - list od jego sycylijskiego przyjaciela,Paganella.Opisywał w nim wybór Francuza Guya Fouquesa na następcę Urbana.Guypochodził z San Gilles na granicy Provins i Langwedocji, i przyjął imię Klemens IV.Paganello nie krył radości z tego wyboru.Fouquois był wcześniej świeckim jurystą idoradcą Ludwika IX, miał żonę, lecz po jej śmierci złożył śluby zakonne.Urban wyniósł godo godności kardynała i wysłał jako legata do Anglii, gdzie zastała go wiadomość o ostatnimzaszczycie.�w szczegół stwarzał delikatną sytuację.Nowy papież elekt musiał przejechać przezVento i miasta północnych Włoch rządzone przez gibelinów na konsekrację w Perugii tak, byuniknąć porwania.Dokonał tej sztuki pod przebraniem, udając prostego mnicha.Jedną z pierwszych decyzji nowego papieża było wysłanie Benedetta Gaetaniego jakolegata do Anglii [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne