[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rano jest ekonomicznie.Dwapiwa wprawiły mnie w błogi nastrój nic nierobienia.- Halo?- Halo, Olo, zrobiłam rano cudne zdjęcia w parku.Wysłałamci na maila, dobranoc.- Jest ósma rano.- No właśnie.Dobranoc.135.Postanawiam wziąć się w garść.Wciąż myślę o Olu, alemuszę przestać.Od rana do wieczora jestem w pracy.Zrobiłamporządek z milionem papierów, jestem zdezorientowana, którezlecenie wjechało, które wyjechało, nie odpalam mahjonga,wystawiam faktury.Nie, pani Elżbieto, protestuję, nie wydam towaru.Jest paninotorycznym dłużnikiem firmy.Straciłam cierpliwość dokredytowania wszystkich dookoła! Nie jestem waszą liniądebetową! Domagam się większego szacunku! Tak, tak, wiem,że mnie pani szanuje, ale proszę to choć raz okazaćuregulowaniem należności.Nie interesuje mnie to, że niepłacą.Ja wykonałam.Ja płacę moje rachunki.Wykluczone! Toproszę znalez
ć innego podwykonawcę, a ze mną się rozliczyć.Zbyt długo byłam miękka.To są nowe czasy firmy.Nie, nie,Paweł pani nic nie pomoże.Proszę nie błagać i się nieuśmiechać! Dobrze, ostatni raz.Rozumiem.Za tydzień paniureguluje.Zawsze pani tak mówi.OK, rozumiem.Mnie teżbyło miło, do widzenia.Nie rozumiem.Gdzie są te wszystkie pieniądze? Na orbicie?Samej biżuterii na sobie miała pięćdziesiąt pięć razy więcej,niż jest mi winna! Mam dużo pieniędzy.Wirtualnych.SMS:  Kasia, tu Bogusia, Szkoła Podstawowa nr 4,znalez
liśmy Cię! Spotkanie 16-ego o 20-ej w  Titanicu".Bądz
koniecznie.Buziaki".A to ci dopiero.No pewnie, że będę! Bogusia, ha, ha,szelmowski uśmiech, czarne warkoczyki, no i te cią-głe wygibasy.Grałyśmy w gumę.Brylowałyśmy z Bogusią,bo  kostka" czy  kolanka" nie były wyczynem, ba, skakałyśmynawet  szyjkę"! Uprawiałyśmy też pasjami gimnastykęsportową; fiflaki, gwiazdy, szpagaty, mostki, salta.eh,rozmarzyłam się.Nawet w świetlicy mówili na mnie człowiekguma.Czyja jeszcze potrafię się tak zgiąć?Jasna.!!!! Myślałam, że potrafię! O, jakboooli.136.- Co cię tak pogięło?- Chciałam zrobić salto w przedpokoju.- Powaliło cię?- Najwyraz
niej.137.- Wystaw szybko tÄ™ fakturÄ™!- ZanieÅ› te pudeÅ‚ka na produkcjÄ™.- SÅ‚uchaj, odkÅ‚adam te pieniÄ…dze.Orbit zapÅ‚aciÅ‚.Trzeba za niekupić części.- Moment.- Masz zadanko na sobotÄ™.BÄ™dÄ™ konserwowaÅ‚ maszyny imusisz mi pomóc, zrobisz.- SÅ‚ucham? Co proszÄ™?- No a kiedy mamy to zrobić?- Chyba ci siÄ™ lejce pomieszaÅ‚y! To jest moja firma i ja bÄ™dÄ™rozdawać karty i miÄ™dzy innymi mówić, kto ma przyjść wsobotÄ™ i co zrobić.- MyÅ›laÅ‚em, że to jest nasza WSPÓLNA firma!- A na jakiej podstawie tak myÅ›laÅ‚eÅ›?- SÅ‚uchaj, oram z tobÄ… siedem lat, przychodzÄ™ w weekendy,Å›wiÄ™ta.- Za darmo to robisz? Możesz nie przychodzić, przymusu niema!- A ty, wieczna, zblazowana księżniczka, przyjdziesz, kiedy cisiÄ™ podoba.- Załóż swojÄ… firmÄ™, a potem pozwól sobie skakać po gÅ‚owiepracownikom!- Uważasz mnie za pracownika? To może ja w ogóle przyjdÄ™na osiem godzin dziennie, odwalÄ™ paÅ„szczyznÄ™ i ciÄ™ z tymwszystkim zostawiÄ™.?- Rób, co chcesz.- OK.Sprzedam samochód i.- Jaki samochód? To samochód firmy, wiÄ™c wybij sobie zgÅ‚owy sprzedawanie.PaweÅ‚ trzaska drzwiami.OK, niech trzaska.Ale swoimi!Osiem lat pracowaliÅ›my w koncernie i przysÅ‚użyliÅ›my siÄ™ dojego gigantycznego sukcesu na rynku.Czy za to staliÅ›my siÄ™współwÅ‚aÅ›cicielami? Nie! Za pracÄ™ czÅ‚owiek dostaje pieniÄ…dze,a nie akcje.Chyba że kontrakt przewiduje inaczej.Nie pozwolÄ™sobie skakać po gÅ‚owie.Nawet mojemu bratu.Nikt nie bÄ™dziemnie traktowaÅ‚ w mojej firmie jak sprzÄ…taczkÄ™.Moje zÅ‚e dni idoÅ‚y nikomunie dadzÄ… podstaw do przejÄ™cia prawa nad moimi aktywami.Może staÅ‚am siÄ™ nieszczęśliwa, ale nie upoÅ›ledzona!RobiÄ™ siÄ™ też chyba zgorzkniaÅ‚a i ohydna.138.- PiÄ™knie mieszkasz.Nie ma tu marmurów ani topowejarchitektury, ale Boże, jaki tu klimat! Tu jest caÅ‚a twoja dusza.- Olo?!- OglÄ…dam afrykaÅ„skie rzez
by!- Białe czy czerwone?!- Czerwone.- OK.Chodz
i otwórz.Ha, ha, i tak za jednym razem nieoglądniesz wszystkiego.- Co się dzieje? -Nic.- Widzę.- Odkąd mnie tak dobrze znasz? To przywilej bardziejbliskich mi osób.- Czuję bliskość.Może dlatego jesteś jak otwarta książka, amoże masz taką osobowość.Każda radość, każdy smutek,podniecenie czy rozdrażnienie malują się na twojej twarzy.Nietylko na twarzy.Myślę, że słychać je też w głosie.Nawet gdyrozmawiamy przez telefon, wyczuwam twoje emocje.- Mam.problemy.- Ty?- A to takie dziwne? Jestem porcelanową lalką, by mnieomijały? Widzisz to, co jest dziś.Wczoraj widziałeś wczoraj.Zmagałam się całe życie.I wciąż zmagam.- Tak.To też masz wypisane na twarzy.Iw oczach [ Pobierz całość w formacie PDF ]