Roe Paula Zakochany bez pamięci

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sukienka kusząco opinała jej figurę: krągłe biodra,wspaniałe piersi i wcięcie w talii.Butelkowa zieleń podkreślała jej kremową cerę.Odwrócił zafascynowane spojrzenie od jej kobiecych kształtów i spojrzał jej wtwarz.Ally nie podzielała jego zachwytu.- Elskat, każdy facet na tej sali będzie miał problem, kiedy cię ujrzy.Ally uśmiechnęła się promiennie.Wpatrywali się w siebie i wydawało się, że będą tak trwali, z utkwionymi wsiebie zachwyconymi oczami.Przez ostatnie tygodnie Finn odkrył, że darzy Ally bardzo głębokim uczuciem.Kompletnie tego nie przewidział, przyjeżdżając do Sydney.Jej cudowny czar osobisty,wspaniała osobowość i ich niezwykle bliska relacja z dnia na dzień coraz bardziej gozadziwiały.Było tak, jakby wszystkie wspólne ponure chwile w jakiś sposób sprawiły,że teraz osiągnęli pełne porozumienie, nowy etap związku.Nie wzdrygała się już,kiedy brał ją za rękę.Gdy na ulicy, w tłumie ludzi, kładł jej rękę na ramieniu, jakby niechciał jej drugi raz stracić, uśmiechała się delikatnie.Mimo to Finn wiedział, że Ally nie jest pewna, co sądzić o zmianach, jakie wnim zaszły.Finn z przeszłości nie wziąłby udziału w połowie rzeczy, które razemrobili.Ona także wywoływała w nim niepokój, przybierając postawę: łączy nas tylkojeden cel, a gdy go osiągniemy, rozstaniemy się".Twierdziła, że jest szczęśliwa, mimoże najwyrazniej w jej życiu panował totalny chaos.Poza tym była w niej jakaś rezerwa66SRi Finn wiedział, że wynika ona z bardzo głębokich i przykrych uczuć, o które nie miałśmiałości jej zapytać.W każdym razie poprzestał na kilku pocałunkach, nie posuwającsię dalej.Pragnęła go, to oczywiste.Często, gdy nie wiedziała, że Finn jest tegoświadomy, patrzyła na niego z taką pasją i namiętnością.Odkąd przywiózł do niej swoje rzeczy i odkąd się do niej wprowadził, miałwrażenie, jakby mieszkali ze sobą już od dawna.Może nawet od zawsze.Rzeczywistość, którą zostawił w Danii, oddalała się od niego coraz bardziej i powolizapominał o bogatym, bezwzględnym biznesmanie, który był gotów dążyć po trupachdo celu.Nie chciał niczego więcej, tylko pozostać tutaj, z Ally.%7łyć z nią jak mąż z żoną.Zaskoczony tym, że patrząc na nią, odkrył, czego naprawdę pragnie, zastanawiałsię, czy jego marzenie może się urzeczywistnić, czy jest to tylko mrzonka.Co Ally byna to powiedziała? Co by zrobiła, gdyby jej o tym powiedział? Istniała jeszcze sprawatego nieszczęsnego kodycylu.Widząc jej pytający wzrok, podał jej torbę.- Kupiłem ci coś.Prezent na dzisiejszy wieczór.%7łyczę ci powodzenia.Ally podejrzliwie spojrzała na torbę.Gdy wyciągnęła z pudełka niebieskąsukienkę, którą przymierzała dwa tygodnie temu w sklepie, zapiszczała z radości.Finnodetchnął z ulgą.Zciskając w dłoniach miękki jedwabisty materiał, wpatrywała się wniego, nie mogąc uwierzyć, że sukienka należy do niej.- Och, Finn - wykrzyknęła.Jego imię wspaniale brzmiało w jej ustach.- Niemusiałeś.- Ale chciałem.- Podszedł do Ally, która przymierzając sukienkę do swej figury,spojrzała w lustro.- Chcę także podarować ci to.Wyciągnął eleganckie pudełeczko w ozdobnym papierze.Patrzyła na niego wosłupieniu.- Otwórz.Gdy to zrobiła, jęknęła z zachwytu.Pośród bibułek leżała zapierająca dech wpiersiach srebrna kolia wysadzana połyskującymi, granatowymi szafirami.- To projekt Louisy na nadchodzący sezon.Przywiozłem ci z Kopenhagi.Wyciągnął kolię z pudełeczka, odgarnął włosy z jej szyi, po czym zapiął kolię.Ally odebrało mowę.Dotykała błyszczącego cacka.Wyglądała tak, jakby zostałazrobiona specjalnie dla niej.- Nie zasługuję na to.67SR- Zasługujesz, żeby chodzić w jedwabiach i odbierać hołdy jak królowa.Zasługujesz na to, żeby się czuć piękna i szczęśliwa, szczególnie dzisiaj wieczorem.-Jego dłoń delikatnie gładziła jej smukłą szyję.Patrzył na odbicie w lustrze, odbicie ichobojga.- Spójrz na nas.- Stanowili idealną parę.- Pozwól mi się uszczęśliwiać, elskat.Obiecuję, że nie pożałujesz.Trzeba przyznać, że Finn S�rensen potrafił to robić.Potrafił sprawić, że kobietaczuła się u jego boku piękna i szczęśliwa.Zgodnie z tym, co zapowiedział, Finn zrobiłwszystko, żeby tego wieczoru Ally czuła się jak księżniczka z bajki.Zamówiłlimuzynę i w drodze na galę spijał lemoniadę z jej ust za każdym razem, gdy upijałałyk z wysokiego kieliszka do szampana.Był u jej boku cały wieczór i opuszczał jątylko po to, by przynieść coś do picia lub jedzenia.Uśmiechał się do jej znajomych iwymieniał z nimi uprzejme uwagi.- Uśmiechnij się, elskat.To twój wieczór - szeptał jej do ucha, gdy sunęli poparkiecie, tańcząc walca.Jej sukienka wirowała, a on podtrzymywał ją silnym ramieniem.Mając Finna uboku, Ally nie czuła zakłopotania z powodu tłumu dziennikarzy, którzy zadawali jejrozmaite pytania i robili zdjęcia.Była gwiazdą tej imprezy.Jednak nie nagroda ikwiaty to sprawiły, lecz jej mąż.Z tego czarodziejskiego wieczoru odniosła też realne korzyści.Poznała kilkuwydawców, którzy opowiadali jej o możliwościach, jakie stwarzają ich firmy dlamłodych, uzdolnionych ludzi, takich jak ona.A ona bardzo potrzebowała pracy.Kończyły jej się oszczędności i choć, dopóki Finn był w Sydney, wiele na ten temat niemyślała, wiedziała, że on kiedyś wyjedzie, a ona stanie twarzą w twarz zrzeczywistością.Jednak na razie była w tak radosnym nastroju, że nie przeszkadzał jej nawet fakt,że wbrew obietnicom Simon pojawił się na przyjęciu.Zmroziło ją dopiero wtedy, gdy jej były szef okazał się na tyle bezczelny, że donich podszedł.Machinalnie ścisnęła dłoń Finna.- Ally! W biurze PR powiedzieli mi, że zabrałaś wejściówki.Nie mogłem tegoprzegapić! - Zwrócił się w stronę Finna, który milcząc, stał u jej boku.- Zdaje się, żeostatnio nie mieliśmy okazji się sobie przedstawić.Simon Carter.Szef Ally.- Były szef - poprawiła go ze zniecierpliwieniem.- Finn S�rensen - przedstawił się Finn, nie wyciągając do mężczyzny ręki.Ally widziała, że Simon usilnie próbuje coś rozgryzć.- Czyżbyś miał coś wspólnego z tym sławnym duńskim projektantem biżuterii?68SR- Tak, był moim ojcem.Simon skinął głową i pogratulowawszy Ally nagrody, chciał ją pocałować wpoliczek, lecz ona się cofnęła.W środku trzęsła się ze złości, że Simon ją okłamał, aponieważ byli wystawieni na widok publiczny, nie mogła nic na to poradzić.- Okłamałeś mnie - syknęła.Simon udawał, że nie słyszy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne