Raz na zawsze Andreas Pfluger

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Aaron ucieszyłasię, gdy skończył się pobyt w Berlinie, a Alina wróciłaz kochankiem do ojczyzny.Ale miesiąc pózniej zadzwonił jej telefon.I dopiero wtedy się zaczęło.Teraz, siedząc w furgonetce, rozumie nagle, kim jestmężczyzna, o którym mówi Holm.Ilia Nikulin.Mieszkał wówczas w Szwajcarii i panował już nad dużymterytorium.Po rozpadzie Związku Radzieckiego wrócił dostarej ojczyzny, gdzie stworzył swoje imperium.Człowiek, który pokazał Holmowi, czym jest prawdziwasiła.Człowiek, którego gangster czekał na mnie w Moskwie.Człowiek, którego imperium doprowadziłam do upadku.Aaron nie jest zdolna wykrztusić z siebie słowa.Holm mówi: %7łycie to tylko czczy sen, a kiedy pojmiesz sens jednejrzeczy, pojmiesz też sens wielu innych.Wysiada i zostawia ją samą.27Pavlik stoi przy oknie w gabinecie Maskego.Dwaj policjancifederalni wyprowadzają z budynku dyrektora więzienia,zakutego w kajdanki.Za płotem wałęsają się więzniowie,klaszczą i śmieją się głośno.Jeden z nich wrzeszczy: Hej, Maske, stary szczurze, zobaczymy się pod prysznicem!Dzwoni telefon Pavlika to Helmchen. Tak? Pytałeś, kto wówczas zajmował się Ukraińcami. Dawaj. W oddziale byli Peschel, Fricke, Butz, Ruff i Pi.Tak jak zapamiętał Pavlik.Pi jako kret jest wykluczony, Butznie żyje i jest poza wszelkimi podejrzeniami.Ruff był ostrympsem, który dla Wydziału wielokrotnie ryzykował głową.Przeddwoma laty zmarł na białaczkę.Za Peschla i Frickego Pavliktakże mógłby włożyć rękę w ogień. Kto stanowił wsparcie w tej akcji? Boll był logistykiem, Krampe zajmował się techniką.Boll nadal u nich jest.To spokojny, rozważny człowiek, ma zasobą dwa rozwody, mieszka sam.Już u progu trzydziestkiodziedziczył trzy kamienice w Berlinie i wcale nie musiałbypracować.Ten zawód to jego pasja.Pavlik nie wyobraża sobie,czym można by go zaszantażować.Pozostaje Krampe.Studiował informatykę i elektrotechnikę i zanim przyszedł donich przed ośmiu laty, był w BKA.W kasie ma zawsze pustki,bo musi płacić alimenty na dwoje dzieci.To by pasowało.Alemimo wszystko nie może to być on.Jest najlepszymprzyjacielem Pi.Kiedy Pi przed laty opuścił Wydział, aby robićpieniądze w prywatnym towarzystwie ubezpieczeniowym,chciał zabrać Krampego ze sobą.Krampe poważnie się nad tymzastanawiał, został jednak, chociaż mógł zarabiać znaczniewięcej.Jest ojcem chrzestnym córki Pi, Luise. %7ładen z nich. I psycholog dodaje Helmchen.Pavlik nadstawia uszu. Obie Ukrainki strasznie się bały procesu.Lissek obawiałsię, że mogą wycofać zeznania, dlatego sprowadził psychologaz LKA.Był w mieszkaniu operacyjnym we Frankfurcie nadOdrą i uspokajał te kobiety. Kiedy dokładnie? Na godzinę przed zamachem. Czy mógł wiedzieć o hotelu Jowisz? Tak. Ale chyba Wydział Spraw Wewnętrznych go sprawdzał? Owszem, dyskretnie. Jak on się nazywa? Rolf J�rges.To jednak ślepy zaułek. Dlaczego? Utonął w Morzu Zródziemnym. Kiedy? Miesiąc po załamaniu się procesu przeciw kręgowisutenerów, kiedy Ukrainka, która przeżyła, wycofała zeznania. Byli jacyś świadkowie? Nie.Według protokołu policji z Majorki przecenił swoje siłyi wypłynął zbyt daleko w głąb opustoszałej zatoki.Pavlik nie wie, które uczucie jest silniejsze: wściekłość, że jużnie może wziąć tego faceta w obroty, czy też ulga, że nie był tonikt z Wydziału. Jak dotarłaś do protokołu Hiszpanów? No me preguntes. Dostaniesz ode mnie coś dobrego. Zawsze tak mówisz, a potem dostaję tylko buziaka. A co byś chciała? Jedną z belgijskich tart Sandry.Bardzo dużą.Pavlik się śmieje. Ale zjemy ją razem. Ja też cię lubię.Helmchen kończy rozmowę.Pavlik siada przy biurku Maskego, zapala papierosa i bierzedo ręki kartkę z numerem telefonu.Od godziny nie myślio niczym innym.Kiedy D�bler dał mu tę kartkę, kusiło go, żebyzadzwonić natychmiast, chciał jednak najpierw rozważyćwszystkie za i przeciw.Zdradziłby się przed Holmem, że wpadlina trop Maskego.A co będzie, jeśli Holm jeszcze raz zechce sięnim posłużyć? Nie, to mało prawdopodobne, Maske zrobił, codo niego należało.Pavlik sięga po telefon, wybiera numer i włącza nagrywanie.Holm odbiera po trzecim dzwonku.Pavlik milczy.Również nadrugim końcu panuje cisza.W ten sposób mija pół minuty.Potem Holm mówi: Pan Pavlik, jak się domyślam. Tak, tak, pan myśli, że jest pan bardziej przebiegły niżwszyscy. Intryguje mnie pan. Pierwszy błąd, o którym wiem, popełnił pan przeddwunastu laty, gdy w Kolonii zaparkował pan samochódw niedozwolonym miejscu, zanim zlikwidował pan Ormianina.Drugi błąd zdarzył się panu, gdy czyszcząc samochód,zapomniał pan o pokrywie do wlewu paliwa.Możemy panuprzypisać to morderstwo, bo zostawił pan dzisiaj swoje odciskipalców.To był pański trzeci błąd.Poza tym kupił pan Hansa-Petera Maskego, tego dupka bez charakteru. Zapomniał pan dodać, że zbyt długo czekałem w autokarze,zanim podjąłem negocjacje w sprawie dalszych warunków.Czynie byłoby mądrzej zgłosić mnie zaraz po pańskim przybyciu,kiedy nie było jeszcze szeregu rozkazów?Pavlik na chwilę traci mowę, lecz po krótkim wahaniuodpowiada: Przede wszystkim nie chciałem, żeby nasza rozmowaodbywała się w fazie dezorganizacji.Proszę wziąć się w garśći uważnie mnie posłuchać.W ciągu pierwszych chaotycznychminut niebezpieczeństwo nieprzemyślanej reakcji byłobyo wiele większe.Skurwysyn. Tak myślałem, ponieważ właściwie pana nie znałem.Terazwiem, że pan nigdy nie działa w sposób nieprzemyślany. Ma mi to pochlebiać? Panu nie można pochlebić.A teraz co do Kolonii: istotniepopełniłem tam dwa błędy.Kazałem bratu zaparkowaćsamochód, a pózniej poleciłem mu, żeby go sumienniewyczyścił.Zapomniał o tej pokrywce.Wiedziałem to jużw chwili, gdy go o to zagadnąłem.Kiepski z niego kłamca.Byłoza pózno, żeby naprawić ten błąd, bo auto już znaleziono. Człowiek nie wybiera sobie rodziny.Ale to, co schrzaniłw Kolonii, z pewnością mu pan wybaczy, gdyż było to przecieżwiele lat przed początkiem jego drogi. A więc znalazł pan kartkę mruczy Holm. Było to drobne ćwiczenie myślowe.Powiedział pan bratuw Barcelonie, że wasze drogi raz na zawsze się rozejdą.Dzisiejsze wymuszenie szantażem jego uwolnienia było swegorodzaju pożegnalnym pocałunkiem.Sascha jednak chyba tegonie zrozumiał, brak mu po temu koniecznych kwasówtłuszczowych w mózgu.Czy przepędził go pan już do diabła? Nie muszę.Odejdzie i nigdy więcej się nie obejrzy.Nauczyłsię odpowiadać za swoje błędy.A skoro już przy tym jesteśmy:uważa pan, że nieumyślnie zostawiłem odciski palców natelefonie komórkowym tej kobiety? To mnie prawie obraża.Chciałem panu pomóc w skojarzeniu powiązania międzyKolonią a Maskem.Dlatego zresztą, dzwoniąc do niego, niezataiłem swojego numeru telefonu.Co do oceny Maskegoabsolutnie się zgadzamy.Należy on do tego gatunku ludzi,którzy w Trzeciej Rzeszy wydawaliby %7łydów.Szanuję go równiemało jak dżdżownicę.Pavlik nie może powstrzymać gorzkiego śmiechu. W Kolonii często zadawał mi pytanie, czy nie byłbymzainteresowany innymi więzniami z jego zakładu karnego ciągnie Holm. Prosił, żebym przygotował mu listę, i mówił, żewiele da się zaaranżować. Z pewnością zna się na listach. Ta rozmowa telefoniczna, którą pan oczywiście nagrywa,nie zostanie dopuszczona w ewentualnym procesie jako dowódprzeciw niemu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne