Ingr

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.-Przecież są sytuacje, w których kobiety wolą, żeby mężczyzna zapomniało poprawności.Prawda, Marie?- Sama nie wiem, dlaczego cię jeszcze toleruję - wyznała ześmiechem jego żona.- Dlatego, że jestem geniuszem.Byłem nawet na tyle mądry, bypoprosić cię o rękę.Charlotte wstała z krzesła i podeszła do Jacksona.- Jak się czujesz? - spytała.- Na to pytanie potrafi odpowiedzieć tylko Yves.Po to właśnierobiliśmy to badanie.Choć jego twarz rozjaśniał pogodny uśmiech, widać było, że jestzdenerwowany.Charlotte spojrzała pytająco na jego przyjaciela.- Za wcześnie na to, żebym mógł być czegokolwiek pewny.- Yveswstał i wzruszył ramionami.- Te zabawki, które przetwarzają dane,potrzebują trochę czasu.Na razie mogę powiedzieć tylko tyle, że niektórewyniki nie są jednoznaczne.Jackson położył zdrową rękę na dłoni Charlotte.- Chcesz powiedzieć, że nie jest najlepiej, prawda?- Jacques.- Yves głęboko westchnął.- Jako twój przyjacielmiałbym ochotę cię okłamać.Ale jako twój kolega po fachu za bardzo cięszanuję, żeby się na to zdobyć.Masz rację, sprawy nie wyglądają dobrze,W pokoju zapadła cisza.Jackson wstał i włożył marynarkę.Anula & ponaousladanscCharlotte przybliżyła się do niego jeszcze bardziej, by wesprzeć gopsychicznie, a on objął ją w pasie zdrową ręką.- Mówiłeś mi kilka dni temu, że w mojej dłoni mogły pozostaćodłamki kości.Czy nie możesz ich usunąć operacyjnie?- Jeśli było ich więcej, niż wynika ze zdjęć, to twoje ciałowchłonęło je już do tkanki bliznowatej.Nie możemy cofnąć tego procesu.One zostaną w końcu całkowicie wchłonięte, ale jeśli przeprowadzę terazzabieg, to istnieje ryzyko, że utracisz nawet tę część sprawności, którąudało ci się odzyskać.- Czy nie możesz przeprowadzić tego badania jeszcze raz, Yves?- Mógłbym, ale.- Absolutnie - przerwała mu Marie.- Nie poddamy się tak łatwo.Tezabawki, które tak kocha mój mąż, zostały zaprojektowane przezczłowieka, więc nie są nieomylne.Yves odetchnął głęboko i kiwnął głową.- Marie ma rację.Tobadanie należy zweryfikować.Przyjdz w czwartek, to przeprowadzimy jejeszcze raz.- A tymczasem dostaniesz ode mnie coś, co ci pomoże.- Mariezdjęła z półki zawinięty w papier pakunek wielkości ludzkiej dłoni ipodała go Jacksonowi.- To dla ciebie.- Pozwól, że zgadnę - powiedział Jackson, zdobywając się nasceptyczny uśmiech, a potem schował pakunek do wewnętrznej kieszenimarynarki.- Czy to jest gris-gris?- Wiem, że nie wierzysz w takie rzeczy, ale noś ten talizman przysobie.- Poklepała go po kieszeni.- Sztuka leczenia obejmuje zjawiska,których nie potrafi wyjaśnić nauka.Anula & ponaousladanscROZDZIAA �SMYJackson miał ochotę na drinka.Nie, nie na jednego drinka, tylko nacałą butelkę.Chciał się napić dobrej, mocnej whisky, a nie łagodnegobiałego wina, które stało w lodówce Charlotte.Czegoś, co pomogłoby mujak najprędzej oderwać się od rzeczywistości.Próbował sobie uświadomić, że to było tylko jedno badanie, atechnika nie zawsze jest niezawodna.Widział już rezultaty testów, któreokazywały się błędne.Być może szanse na to, że drugi wynik okaże siębardziej obiecujący, są niewielkie, ale to jest jego jedyna deska ratunku.Energicznym ruchem zamknął drzwi lodówki.Kuchnia pogrążyłasię w ciemności.Zamiast zapalić światło, podszedł do okna, wyjrzał nadziedziniec i pogrążył się w myślach.Uświadomił sobie, że istniejejeszcze jeden powód, dla którego nie może się upić.Ma opiekować sięCharlotte.Pracownicy ochrony zapewnili go, że dom posiada znakomitysystem alarmowy, a on, idąc za ich radą, sprawdzał regularnie zamkidrzwi i okien, ale nie mógł obudzić w sobie złudnego poczuciabezpieczeństwa.Corbinowie nie dawali znaku życia, więc zapewneszykują nowy atak.- Nie możesz spać?Odwrócił się gwałtownie, czując przyspieszonebicie serca.Charlotte stała w drzwiach kuchni.Miała na sobie kremowy,długi do kostek szlafrok.Wyglądała na osobę, która jeszcze przed chwiląAnula & ponaousladanscpogrążona była we śnie.- Przepraszam, jeśli cię obudziłem.- Nie spałam.- Zawiązała pasek szlafroka, a on ujrzał pod nimzarys jej kuszących kształtów.- W lodówce jest butelka wina.Może maszochotę?- To nie ułatwiłoby naszej sytuacji, Charlie.- Więc może powinniśmy o niej porozmawiać.- Nasza rozmowa do niczego nie doprowadzi.- To brzmi tak samo jak to, co powiedziałam do ciebie w zeszłymtygodniu.- Podeszła do kuchenki i zapaliła wiszącą nad nią lampkę.-Zaraz mi pewnie powiesz, że to nie moja sprawa.- Charlie.- Dobrze wiem, jak się czujesz, Jackson.Trudno jest spełnićoczekiwania wszystkich ludzi [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne