historiapolski 1864 1948 12

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rewizytował go w Polsce redaktor „Izwiestii” Karol Radek, który miał zaproponować zacieśnienie dobrosąsiedzkich stosunków między obu państwami.Wyrazem poprawy stosunków polsko-radzieckich było podpisanie w lipcu 1933 r.w Londynie konwencji o Definicji Agresora.Sygnatariuszami tej konwencji byli: ZSRR, Polska i inni sąsiedzi Związku Radzieckiego.Rząd radziecki zajmował życzliwe stanowisko wobec ostrzejszego kursu polityki polskiej w stosunku do Niemiec, czemu dał wyraz radziecki komisarz spraw zagranicznych Maksym Litwinów na posiedzeniu KC WKP(b) 29 grudnia tegoż roku.Kurs taki nie utrzymał się jednak dłużej w polityce rządu polskiego, który wychodził z założenia, że należy podtrzymywać „politykę balansu” i jednakowego dystansu w stosunku do obu państw - ZSRR i III Rzeszy.Z drugiej strony pamiętać trzeba, iż postępująca w tym okresie poprawa stosunków polsko-radzieckich była dla Hitlera niewygodna ze względu na ówczesną słabość militarną i izolację polityczną Niemiec.Zdawał on sobie sprawę, że zbliżenie polsko-radzieckie uniemożliwiłoby jego ekspansjonistyczne plany podbojów na wschodzie i w ogóle w całej Europie.Przyjął zatem w stosunku do Polski postawę pojednawczą, pragnąc uśpić jej czujność mirażem przyjaźni, aby nie dopuścić do utworzenia wrogiej sobie koalicji, zanim Niemcy nie zdołają się dozbroić.Polskie sfery rządzące, choć wiedziały dobrze o kontynuowaniu przez Hitlera niezwykle intensywnych zbrojeń, przyjmowały mimo wszystko jego oświadczenia za dobrą monetę, podobnie jak wyciszenie propagandy antypolskiej i uspokojenie stosunków w Gdańsku.Sfery te uważały jednak, że po wystąpieniu jesienią 1933 r.Niemiec z Ligi Narodów, która zobowiązywała każdego ze swych członków do wyrzeczenia się wojny, Hitler powinien zadeklarować wyeliminowanie wojny ze stosunków polsko-niemieckich w formie oficjalnej deklaracji.Komunikat taki został istotnie ogłoszony, po czym rozpoczęły się - już z inicjatywy niemieckiej - rozmowy, aby deklaracji o niestosowaniu przemocy pomiędzy Polską a Rzeszą nadać formę traktatową; nastąpiło to w styczniu 1934 r.Układ o nieagresji dawał Polsce pewne korzyści, ale tylko o charakterze doraźnym.Niemcy przerwały antypolską propagandę prasową, manifestowały chęć dalszej poprawy wzajemnych stosunków, zawarły wkrótce potem układ kończący wojnę celną.Bez porównania jednak większe i dalekosiężne korzyści dawał ów układ stronie niemieckiej.Rzesza wychodziła z izolacji politycznej, w jakiej się znalazła po opuszczeniu Ligi Narodów, i uzyskiwała większą swobodę w zakresie zbrojeń, odkąd Polska przestała wywierać na nią nacisk militarny.Hitler od początku uważał układ z Polską jako chwilowy wybieg taktyczny, dający Niemcom czas na dozbrojenie.Układ stwarzał więc niebezpieczne pozory poprawy stosunków z Niemcami, tylko do czasu, gdy niemieckie siły zbrojne przekształciły się w groźne narzędzie agresji przeciwko państwowości polskiej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne