[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rozmawiałam zwieloma osobami, które miały doświadczenia intuicyjne lub związane z esencją.Ja także opierałam się na własnej intuicji, traktując ją jako narzędzie, za pomocąktórego można dotrzeć do tej intymnej sfery ludzkiej psychiki.Uważam tekrótkie ustępy poświęcone uwadze i intuicji za pracę wstępną na drodze dopełniejszego rozumienia tych atrybutów naszej natury.Każdy typ ma własne specyficzne predyspozycje intuicyjne.Musimy jednakpamiętać, ze każdy z nas ma możliwości korzystania ze wszystkich stylówintuicyjnych.Może się okazać, ze polegasz na tym stylu, który jest najbardziejtypowy dla Twojego punktu bezpieczeństwa lub na stylu charakterystycznymdla osób utożsamiających się z Twoim punktem aktywności/stresu.Każdy z nasw sposób sobie tylko właściwy nauczył się radzić sobie w życiu.Jednakżebadając sposób, w jaki kierujemy naszą uwagą i kultywując w sobiewewnętrznego obserwatora, możemy stwierdzić, że często mamy dostęp doinformacji intuicyjnej wpływającej na nasze decyzje i nasze związki z innymi wsposób zupełnie nam dotychczas nieznany.Bardziej rozwinięte aspekty każdego typu zostały opisane w częścipoświęconej wyższym umiejętnościom umysłowym oraz cnocie emocjonalnej.Trudność w opisie aspektów podstawowej natury człowieka (esencji) polega natym, że łatwo je pomylić z wyobrażeniem tego, jak by było, gdybyśmy takieatrybuty posiedli.Mamy bowiem skłonność do traktowania esencji jakoprzedłużenia naszego  ja".W rzeczywistości zaś do jakości podstawowychmamy dostęp jedynie w odmiennym stanie świadomości, nie podległymnaszemu  ja" myśląco-czującemu.Jakości te niewiele mają wspólnego z naszązwykłą świadomością i łatwo je niestety zbanalizować tworząc wyobrażenietego, jak dalece rozwiniętych zachowań można by się od ludzi spodziewać.Pierwszym krokiem ku esencji jest rozwijanie w sobie wewnętrznegoobserwatora.Drugim opanowanie kolejnych poziomów medytacji, ruchu ipraktyk energetycznych.Trzecim integracja esencji w ramach dojrzałejosobowości.W książce tej zawarłam także materiał dotyczący tego, co każdemu z typówpomaga się rozwijać.Opisałam problemy, na które należy zwrócić uwagę orazwarianty każdego typu (podtypy).Cały ten materiał zebrany został w czasie szkoleń w przeciągu ostatnichdwunastu lat.Prowadzono podczas tych spotkań wywiady z osobaminależącymi do poszczególnych typów.Książka ta stanowi właściwie syntezęopowieści tysięcy uczniów, którzy ze mną pracowali.Każdy rozdział zawiera następujące fragmenty:Streszczenie dylematuTypowa historia rodzinnaGłówne problemy danego typuWzory wchodzenia w bliskie kontakty z innymi ludz
miPrzykład związku w parze złożonej z przedstawicieli różnych typówZwiązki danego typu z autorytetamiPrzykład interakcji z autorytetem, gdy każda z osób należy do innego typuStyl kierowania uwagąStyl intuicyjnyOtoczenia atrakcyjne dla danego typuOtoczenia nieatrakcyjne dla danego typuSławni przedstawiciele danego typuWyższa jakość umysłuCnotaZaletyPodtypyCo pomaga w rozwoju danego typu?Co dany typ powinien sobie uświadomić?Punkt Pierwszy: PerfekcjonistaOsobowość nabyta / EsencjaGA
OWA: Cecha dominująca Uraza Wyższy stan umysłu: DoskonałośćSERCE: Namiętność Gniew Cnota: Pogoda duchaCechy drugorzędneSeks: ZazdrośćKontakty z innymi ludz
mi NieprzystosowanieOchrona siebie Lęk (zatroskanie)DylematJako dzieci Jedynki były grzeczne.Nauczyły się zachowywać właściwie, braćna siebie odpowiedzialność, a przede wszystkim zachowywać się bez zarzutu woczach innych.Wspominaj ą bardzo bolesną krytykę, która doprowadziła dotego, że nauczyły się surowej samokontroli, by uniknąć błędów, które innimogliby zauważyć.Automatycznie zakładają, że inni tak samo jak one dążą dosamodoskonalenia.Stąd też przeżywają często rozczarowanie tym, copostrzegają jako niedostatek kośćca moralnego u innych.Kwintesencję światopoglądu Perfekcjonisty można znalez
ć w ideałachgłoszonych przez naszych purytańskich przodków.Byli oni bardzo pracowici,prawi, wojowniczo niezależni i przekonani, że prostolinijność i dobro zwyciężąnad ciemną stroną ludzkiej natury.Jedynki przekonane są, że życie jest ciężkie ina ulgę trzeba sobie zasłużyć, że cnota sama jest dla siebie nagrodą, aprzyjemność należy odraczać, dopóki wszystko nie zostanie zrobione.Perfekcjoniści na ogół nie zdają sobie sprawy z tego, że odmawiają sobieprzyjemności.Tak są zajęci tym, co  powinni" i  muszą" zrobić, że rzadkozadają sobie pytanie, czego chcą od życia.Gdy byli młodzi zabraniano imrealizacji ich naturalnych pragnień, nauczyli się więc nie dopuszczać ich dogłosu, skupiając uwagę na powinnościach.Zawsze można być jeszcze lepszym, więc szczególnie kompulsywne Jedynkipoświęcają większość wolnego czasu samodoskonaleniu [ Pobierz całość w formacie PDF ]