Briskin Jacqueline Tamta strona miłoci

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Obejrzyj go sobie.Kiedy podchodził do stojącej w niszy okiennej kołyski, kolana się pod nim uginały.Chociaż niejednokrotniepowtarzał sobie, że dziecko Araminty będzie również jego pierworodnym, coś w nim krzyczało, że ten chłopiec wozdobionej koronką pościeli nie jest jego.Te parę kroków, które musiał zrobić, było najtrudniejsze w jego życiu.Zamknął oczy i nabrał głęboko powietrza, zanim odważył się spojrzeć.Zpiący noworodek leżał na brzuchu.Wyattwidział tylko wypukłość policzka, fałdki na szyi i meszek delikatnych włosów, które wydawały się różowe.- Rudzielec - powiedział.- No właśnie.Kochanie, przynieś go tutaj - poprosiła Ara-minta.- Mam go podnieść?- Niemowlęta nie są takie kruche.- Jej śmiech zabrzmiał sztucznie.Stał jak sparaliżowany.Rozumiał, że ta chwila jest sprawdzianem dla nich trojga, dla niego, jego żony i tego nowegookruszka życia.Przez chwilę czuł się tak, jakby dłonie znów miał odarte ze skóry.Na dziedzińcu ewakuowanedziewczynki skakały na skakance.I raz, i dwa.Kiedy podniósł niemowlę, jego główka opadła w tył.Ostrożnie objął ją trzema palcami i spojrzał w dół.Skóra naszyi dziecka była luzna jak u szczeniaka.Delikatne, różowawe brwi marszczyły się stanowczo.Usta zaciskały się wwąską linię.Zredni syn Mainwaringów, tak jak najstarszy, poległ w Birmie.Gdyby podczas nieszczęsnegoostatniego urlopu Peter nie doszedł do wniosku, że żeniąc się z Aramintą może ją skrzywdzić, to dzieckoodziedziczyłoby kiedyś fortunę i zajęło należne mu miejsce w Izbie Lordów.Noworodek otworzył oczy, nieprzytomnie spojrzał w górę i ziewnął.W tym ziewnięciu było tyle niezadowolenia ijednocześnie ufności, że Wyatt roześmiał się.Wiesz, mały, my Amerykanie, nie uznajemy żadnych tytułów -pomyślał wtulając usta w słodko pachnące mlekiem fałdki na szyi dziecka.- Co u ciebie słychać, Geoff - powiedział głośno.- Witaj na tym świecie, jakikolwiek jest.- Przynieś go tutaj.- Araminta poklepała skraj łóżka.Wyatt usiadł na kołdrze.Jednym ramieniem objął żonę,drugim podtrzymywał chłopczyka.Z radością tym większą, że zupełnie nieoczekiwaną, pomyślał, że teraz sąrodziną.Stanowili trójcę, jedno z ogniw w ludzkim łańcuchu, który zaczynał się gdzieś w mrokach niezbadanejprzeszłości i biegł we mgłę trudnej do przewidzenia przyszłości.- Jest troszkę podobny do mojego taty, nie sądzisz?- Nic się nie martw, synku - powiedział cicho Wyatt.- Załatwimy ci operację plastyczną.KSIGA �SMA1942 - 1944Drugi rodzaj broni rakietowej, Vergeltungswaffe, został nazwany V-2.Ten pocisk rakietowy wzbijał się aż do stratosfery na wysokość sześćdziesięciu mil i jak drapieżny ptakspadała na wyznaczony ceł z szybkością pięciokrotnie większą niż prędkość dzwięku.W przeciwieństwie doswojej poprzedniczki, o wiele wolniejszej V-1, nie można jej było ani zobaczyć, ani usłyszeć, couniemożliwiało przechwytywanie jej w powietrzu.Fragment Historii drugiej wojny światowej Sir Aubreya Kingsmitha.36IKiedy Klotylda z córką decydowały się na podjęcie trudów wojennej podróży, żeby jak co roku spędzić święta wGarmisch-Partenkirchen, K�the nie spodziewała się niczego więcej, niż tygodniowego wypoczynku na nartach.Nieprzyszło jej nawet do głowy, że zostanie zaproszona na tego rodzaju przyjęcie.Nawet w czasach pokoju świąteczny obiad, który wydała rodzina Dietricha Eberhardta w 1942 roku, uchodziłby zaniezwykle wystawny.Grube sosnowe szczapy paliły się w kamiennych kominkach, setki świeczek płonęło natrzymetrowej choince, armia butelek z różnymi alkoholami otaczała gigantyczną kryształową misę z grzanymwinem.Na stole, który przeniesiono z jadalni do największej sali i rozłożono, żeby wszystko pomieścił, wciążpojawiały się nowe półmiski z szynką, pieczonym schabem i cielęciną, delikatnymi śledziami, sałatką ziemniaczanąi żurawinami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

�

Podobne